Het is zover, de motoren zijn weggebracht naar Rotterdam. 11 mei gaan zij alvast met de reis beginnen.
Voordat
we ze weg konden brengen, hebben we onze motoren van een nieuwe
behuizing voorzien. Niet bepaald een klusje wat je tussen de soep en
de aardappelen even doet. We hadden enorm geluk, dat Albert
(Steenman) ons al had voorzien van een profi kist.
dat is um dan, de kist!
Hij moest echter
nog wel aangepast worden. De bodem ontbrak en hij was te hoog. Via de
Harley dealer hadden we al metalen bodemplaten gekregen, maar die
waren te lang. Nu heb ik wel vaker geklust, maar voor Marika was het
een première (wel mooi om te zien hoe snel zij met het gereedschap
uit de voeten kon). Één ding heb ik wel geleerd: 2 of 3 weten meer
dan 1, dus heb ik mijn broer Roel gevraagd om ons een handje te
helpen. En dat heeft hij gedaan en hoe! Allereerst had hij al een
geweldige klusplek voor ons geregeld bij Aberson in Breda (Dorst) en
heeft hij heel wat uurtjes gestoken in het bedenken van een plan de
campagne en geholpen bij het klussen zelf.
Nadat
Roel ons op weg had geholpen om een plan te maken, zijn we aan de
slag gegaan. Ik had een lijst gemaakt met dingen die te doen waren in
de juiste volgorde. Als eerste stond het maken van de bodem op de
planning. Bij het weghalen van de bovenkant bleek het raamwerk, dat
aan deze deksel zat goed bruikbaar voor de bodem. Op een gure, natte
woensdagavond hebben we de bodem in elkaar gezet, door het raamwerk
te versterken met multiplex platen. Die lagen in de loods, al tijden,
en waren nog steeds niet opgehaald door de rechtmatig eigenaar. We
mochten er een paar gebruiken van Theo (van Aberson). Marika had een
vriend ingeschakeld die echt ontzettend veel werk verricht heeft. Met
dank !!!! Ondertussen heb ik de beide metalen frames op maat gemaakt,
buiten in de regen. Naar zeggen was het een bizar plaatje:
regenachtig, vuur spetterend, ik met veiligheidsbril en mijn capuchon
helemaal over mijn hoofd en gezicht getrokken (zijn geen foto's van,
gelukkig). Maar het is gelukt. Aan het eind van de avond was de bodem
klaar!
mooie werkplek!
Super broer!
en klaar is die bodem
Intussen
had mijn broer een ander contact opgedoken. Zijn vrouw Irma bleek in
de klas te hebben gezeten met de directeur van Destil. Handig, als je
nog houtschoefbouten nodig hebt. Die zijn mega duur! Na een
telefoontje met Miranda, de secretaresse van de grote baas, was het
geregeld! Ik mocht langskomen en kreeg onze houtdraadbouten van Mark,
die geheel op de hoogte was van onze plannen. Echt geweldig. Een mooi
bedrijf trouwens. Mark heeft mij rondgeleid in het logistieke centrum
van Destil. Zo zie je nog eens wat! Bij mijn vraag of Destil nog
interessante gereedschap setjes had, lekker klein maar wel compleet,
kreeg ik zowaar ook nog eens een prachtig setje doppen en bitjes met
een miniratel. Echt super! Heb ik daarna steeds gebruikt en werk
fantastisch, een aanrader (Bahco). Miranda en Mark, ontzettend
bedankt voor jullie inzet en Gert Jan van Eck, bedankt voor deze
gulle bijdrage!
Na een
grondige inspectie van broer Roel werd de bodem van de kist
goedgekeurd en konden we verder met het inkorten van de kist en het
pasklaar maken van de deksel. We hadden beiden wat “angst” om de
cirkelzaag ter handen te nemen om die kist een kopje te kleiner te
maken. Maar omdat wij anders “niks” te doen hadden, hebben we het
gewoon gedaan. Afzagen die hap! Roel kwam later op de avond na zijn
taken te hebben volbracht als coach van het voetbalteam van mijn
neefje (weer gewonnen dit seizoen!) en zag met verbazing, dat we al
een heel eind waren. Die avond hebben we de kist helemaal afgemaakt.
Nu nog passen!
Dat
werd zondag voordat we naar Zutphen reden naar Alex en Dieni voor de
montage van onze banden en voetsteps. De motoren erin, dat ging en ik
dacht dat die koffers er ook zo wel bij konden. Echt. Maar Marika
wilde dat toch wel ff zien eerst. Gelukkig, dat zij zo af en toe niet
naar mij luistert:). We moesten toch nog een plank maken om de
koffers op te zetten. Dat heb ik in de dagen erna geregeld. (zo ben
ik dan ook wel weer:))
Woensdag
18 april was dan de grote dag: de motoren gingen definitief hun
nieuwe huis in voor de komende 2 maanden..... We hadden veel aanloop:
mijn ouder waren er, mijn broer kwam naderhand en John, helemaal uit
Velp, ook nog! Geweldig zo'n team. Moeder voor de catering; lekker
soepje ma! Pa voor de hand en spandiensten en John en Roel namen de
leiding (ook wel ff lekker hoor). Binnen no time stond alles er in.
Wel moest er nog het één en ander worden bij geschaafd, maar dat
was niet veel. Tot slot ging de deksel erop en eerlijk is braaf, dat
is zo'n raar moment. Daar staat zo'n houten doos, met al je hebben en
houden erin te staan...... Marika en ik waren blij aan de ene kant
dat we het hadden gered, maar ook totaal onverwacht echt emotioneel.
Het was nu toch wel heel echt allemaal. We hebben echt keihard
gewerkt om dit alles in een (achteraf) moordtempo voor elkaar te
krijgen en dank zij de hulp van familie en vrienden en van gulle
gevers is het ons dan toch gelukt!
in de kist....
de oplossing voor de koffers
laatste loodjes
pffff, aan de catering!
Gisteren
zijn we met een geleende aanhanger, alweer via Roel, naar Rotterdam
vertrokken. De hele afhandeling was werkelijk niet hilarisch.
Achteraf wel goed. We waren daar (natuurlijk) één van velen. Eldrik
(hoop dat ik het goed schrijf) heeft onze kist vakkundig in de loods
van Estron gezet en we kregen nog een complimentje over onze kist:
mooi werk, lekker stevig, dat zagen ze wel anders! Geruststellend.
Super Theo aan het werk
nog even een zeiltje vast taggen
Eldrik aan het werk
uhhhh Marika ook!?
En daar staan ze dan........
Natuurlijk hebben we dit moment gevierd, geheel in stijl aan het
water (zo met het idee, dat onze motoren daar binnenkort ook langs
zouden varen......) op een terrasje bij strandcafé de Meiden. Leuk
plekkie en super bediening! Na een tapas buffetje en een glaasje weer
terug naar huis, waar we de aanhanger terug gebracht hebben naar de
rechtmatig eigenaar.
Nu
alweer 7 weken geleden ontstond ons plan. De eerste fase van de
voorbereidingen is nu achter de rug. Het was een hele klus
(letterlijk en figuurlijk). Op het laatste moment, net voor de kist
dichtging hebben we nog een paar dingen geregeld: mijn koffers waren
net op tijd binnen. Ik heb gekozen voor Stahl koffers uit Engeland.
Dank je Bernie voor de super service en je mooie aanbieding! Ook de
laatste reserveonderdelen zijn binnen met hulp van het bedrijf wat
ons wel welwillend te hulp schoot: De Knalpot in Rilland. Na menig
keer bij onze lokale BMW dealer te zijn aangeklopt en weer met de
nodige arrogantie te zijn behandeld hadden we er genoeg van. Toch wel
vervelend als je wordt afgescheept, voorzien met niet de juiste
moeren, alhoewel ik dat toch duidelijk had aangegeven en een
bereidwilligheid van onder nul. Een ware koude douche. Dan De Knalpot: de nodige onderdelen die niet op voorraad waren werden onder
een verkoop motor geschroefd en daarbij ben ik ook nog eens in het
bezit van een geheel nieuwe accu (odysey) op kosten van de zaak! De
accu werd ook nog eens meegenomen door Matthias (van het
magazijn) toen hij een avondje kwam stappen in ons schone Breda! Top
toch. Mannen (Matthias en Jack), bedankt!
Van
BMW Nederland kregen we een gelijkwaardige reactie als van hun dealer
bij de vraag naar steunpunten buiten de EU.... schrijf maar naar BMW
Duitsland en doei (dat dan weer wel:)). Wel jammer: Motoport geeft
ons gratis onderdelen, Harley Davidson werkt mee met de metalen
frames, maar BMW helpt niet (we verwachten trouwens geen sponsoring
bij onze vraagstelling naar hulp of materialen, maar wel gewoon een
antwoord op onze vragen en een normale bediening. Dit even ter
verduidelijking. Dat zou anders wel heel arrogant van ons zijn
nietwaar!)
Zo, nu
de rest. Fase 2: de planning van onze reis, inkopen van de nodige
resterende zaken en klaarmaken van mijn huis (wordt bewoond in de
maanden dat ik er niet ben, fijn hoor, dan overleven de plantjes het
in ieder geval!). En natuurlijk mijn nieuwe GPS (Garmin Montana)
onder de knie krijgen! En ik dacht dat het rustiger zou worden!!!!