Krijgen we de Motoren?

We zijn weer herenigd, We zijn weer M&M. En weer kom ik Marika midden in de nacht wakker maken. Natuurlijk werd het laat.....
De volgende dag vroeg op. Onze vlucht naar Calcutta gaat om 9:40; gelukkig heb ik via internet al boarding passes geregeld. Op het vliegveld kiezen we natuurlijk weer eens voor de verkeerde rij.. Marika had teveel kg vanwege de bandenlichters, gereedschap ed. Ff bijbetalen dus. Bij de witte pilaar zegt die man. Nu staat het hele gebouw vol met witte pilaren, wel 100. Gelukkig worden we na 5x doorverwijzen mee genomen naar het juiste loket. Het blijft bizar om in zo'n super modern gebouw te maken te krijgen met de typisch Indiase mentaliteit. Van hot naar haar niks is duidelijk.

Eindelijk zitten we in het vliegtuig. Bij aankomst blijkt het Calcut weer te zijn: regen regen regen........ Voor vandaag staat maar 1 ding op het programma: zo snel mogelijk het papier werk regelen. Via telefoon en mail heb ik in de afgelopen weken contact gelegd met de agent voor de lading: Globelink. Ik dacht dat ze het inklaren ook zouden doen, maar ruim een week geleden bleek dat niet het geval. Via Mr Goutam en Mr. Dipankar kregen we een naam en telefoonnummer van een clearance agency. Heb contact gelegd en afgesproken om naar hem toe te komen direct na landing. Wij dus met al onze zooi de taxi in. De buurt werd alsmaar slechter toen we onze eindbestemming naderde. Het zou op e 4e verdieping moeten zijn en de gebouwen zagen er niet zo hoog uit..... Echt een achenebbisj buurt. De taxi stopte bij het vermeende huisnummer en we besloten, dat marika in de taxi zou blijven en ik op zoek zou gaan naar het kantoor..... Na een half uur vragen, zoeken, heen en weer lopen op de vierkante meter zo ongeveer, bleek, dat ik een vies klein steegje in moest waar ergens een trap omhoog ging...... Helemaal boven aangekomen zag ik kleine gangetjes, met nog kleinere hokjes waar mannetjes in zaten. Onduidelijk wat ze daar deden.... Met wat vragen kwam ik bij de juiste man terecht. Ben weer naar beneden gelopen om Marika door te geven dat ik het had gevonden en met de papieren terug gegaan naar het bewuste “kantoortje”. Ik kreeg wat argwaan, toen de beste man niet bleek te weten wat de carnet de passages waren en ik het hem moest uitleggen. Hij vroeg naar de waarde van de motoren, iets wat ik niet begreep. Ik probeerde hem uit te leggen, dat we niet wilden invoeren, en dat we daarom die carnets bij ons hadden. Lastig zo'n taalbarrière, want alhoewel gezegd wordt dat er hier engels gesproken wordt, begrijpen weinig mensen je echt als je engels spreekt. Ook bleek, dat niet de agent de papieren zou verzorgen, maar een handlanger. Daar moesten we even op wachten. Na een minuut of 10 voor mijn gevoel kwam er iemand aan, die de papieren wilde meenemen. Ik was daar niet zo van gecharmeerd, maar er werd mij verzekerd, dat het geen kwaad kon. Die man dus weg met onze papieren......... Hij zag er wel okee uit en scheen kennis van zaken te hebben......

Hij was 5 minuten weg en toen begon de ellende..... De beste “agent”gaf de prijs opgaven van het hele verhaal: 95000 Rps, dat is bijna 1400 euro. Toen wist ik zeker, dat hij er geen snars van had begrepen.... Weer probeerde ik hem uit te leggen, dat we niet wilden invoeren... Mr. Dipankar en Mr. Goutam van Globelink werden gebeld, maar wisten ook niets. Hij zakte wel naar 92000 en later nog naar 80000 Rps, maar ik had door, dat dit um niet echt ging worden. Ik wilde mijn papieren terug! Dat gaf ik dus ook aan. Weer begon hij te onderhandelen en te bellen, maar ik had genoeg gehoord... Ik wilde de papieren terug. Op dat moment flitste het door mijn hoofd hoe kwetsbaar de situatie was: die man was weg met papieren die niet alleen 2x 3000 euro borg waar waren, maar dat het gemis ervan ook onze hele reis in het water kon laten vallen..... Even paniek voor een seconde. Dit moment heb ik wel gebruikt om mijn uiterste chantage middel in te zetten: gewoon gaan janken, daar kunnen ze helemaal niets mee. De man werd gebeld, nog 5 minuten.... Na 2 minuten: nog 5 minuten. Ik heb de hele tent bij elkaar geschreeuwd, dat ik die papieren nu terug wilde. Gelukkig na een minuut of 10 was de bewuste man terug en had ik de papieren weer.

Het is niet zo, dat deze mannen het echt slecht met ons voor hadden. Volgens mij een mengeling van onkunde en er toch ook wel een slaatje uit slaan....

En ondertussen zat Marika daar beneden in de taxi. Zo, nu zal ik (Marika) en stukkie schrijven. Het hele relaas wat Mirjam beschreef hierboven duurde 2 (!!!) uur. Heet heet heet in de taxi, niet normaal meer. Ik zat vastgeplakt op de nepleren achterbank. We hadden de taxichauffeur die ons van het vliegveld hierheen bracht, gevraagd om te wachten omdat we nog verder moesten. Terwijl Mirjam met al onze papieren weg was moest ik met onze spullen blijven wachten. Eerst begon de chauffeur te zuchten en te steunen dat het lang duurde en toen kwam er een politieagent aan die vertelde dat we hier niet mochten staan. Er werd niet tegen mij gesproken, natuurlijk niet, ik ben een vrouw. Alles in het Hindi dus..... maar het was duidelijk dat we weg moesten. Dat wilde ik persé niet; Mirjam was daarboven ergens en ik was hartstikke ongerust over waar ze bleef en van deze plek weggaan was dus geen optie. De agent begon een bekeuring uit te schrijven en toen ben ik uit de taxi gesprongen en een hele hoop heisa gemaakt: NO NO NO NO FINE!!!! WE ARE NOT LEAVING THIS PLACE, WE ARE STAYING HERE!!!! Die agent bleef schrijven en toen heb ik zijn pen en boekje afgepakt en in het Nederlands tegen hem gaan praten en een hoop armgebaren gemaakt. Uiteindelijk mochten we hier toch blijven staan als we 50 roepies zouden betalen (80 euro cent). Corrupt???? Ben je mal!

Eindelijk kwam Mirjam terug met NIKS.......

Na dit hachelijke avontuur, besloten we rust in de tent te brengen, helderheid te gaan creëren en naar Globelink te gaan. Dat kantoor zat wel in een mooi gebouw en we werden netjes ontvangen. De rekening werd gepresenteerd, die ook hoger uit viel dan verwacht. Nu had ik daar een rekenfoutje gemaakt, dus........ Wel bleek, dat ook zij niet snapten dat we niets met invoer te maken hadden. 

Ff wachten, wel met Chai!

Globelink Office

 

We hebben daar het adres van de Custom Office gevraagd en zijn daar op eigen houtje heengereden. Het kantoor zou om 18.00 uur sluiten dus we moesten haast maken. Weer al onze troep naar beneden slepen en een taxi aanhouden. Om 17.40 uur kwamen we er aan. Een prachtig koloniaal gebouw in vergane glorie. 

En ook hier zijn Jeeps!

De man die ons ontving vroeg meteen naar de carnets en de Bill of Lading (BOL). Dat wekte vertrouwen. Helaas was hij niet degene waar we moesten zijn en belde naar een collega op de 2e verdieping. We konden nog terecht, hoeraaaa. Na weer wat omzwervingen en via een prachtig marmeren trappenhuis komen we waar we moeten zijn. Het lijkt of we 100 jaar terug in de tijd zijn...... stokoude bureau's (welliswaar met verouderde pc's) stoelen waar je bijna niet op durft te gaan zitten en als de archiefkast opengaat...... hoop dat we maandag hier een foto van kunnen maken...... je weet niet wat je ziet. 

de archiefkast dus!

Moet hier in deze aftandse omgeving alles geregeld worden wat er in en uitgevoerd wordt in Calcutta? Het is haast niet voor te stellen. Na heel erg duidelijk gemaakt te hebben dat we niets in willen voeren maar dat het om een transit gaat lieten de 2 heren ons een formulier invullen waar we 2 kopietjes van moesten maken en maandag terugkomen (het was inmiddels al na werktijd voor ze). Hebben ze hier geen kopieermachine???? Blijkbaar niet dus. We vroegen wat de kosten zouden gaan worden zodat we wisten hoeveel flappen we moesten gaan tappen. Ohhh zei hij, waarschijnlijk niets, ja de leges voor de files maar dat was niet veel. Wel een verschil met 95.000 roepies !!!!!!!! Wij weer terug naar het kantoortje van mannetje nr 1 die op onze bagage had gepast, heel erg aardig van hem. Mirjam zit op de laptop hotels te zoeken en ondertussen ben ik hem aan het uitleggen wat we hier precies komen doen; geef hem ook ons visitekaartje en o o o o hij weet niet wat hij hoort. Ondertussen komt zijn baas binnen en die wordt op de hoogte gebracht van wat wij hier doen. Wat? Zegt hij,pas om 12.30 uur een afspraak op de 2e verdieping? Kom maar om 11 uur hier, dan ga ik het regelen zodat jullie dinsdag kunnen vertrekken naar Varanasi.

Hij geeft ons een straatnaam – Sudderstreet- waar veel hotels zijn en we pakken onze zooi weer bij elkaar om een taxi te pakken om ons daarheen te brengen. 

(Mirjam) Bij aankomst in de straat worden we aangeschoten door een man, die ons wist te vertellen dat de Golden Apple toch wel de beste keus was. En ja hoor: prachtig hotel, spiksplinternieuw tussen al die oude baggerzooi. Dood moe waren we..... En!!!! Geen plek in de herberg voor M&M. Wel de dag erna. Daar gingen we weer. Wie Marika kent, kent ook haar body bag...... wat een joekel en dan nog al die andere zooi. Daar liepen we dan op straat met alles. Rugzakken om, tasje hier tasje daar, roltas en body bag tussen ons in. Smal straatje, veul taxi's en ander verkeer en wij dwars daardoor heen.... Gevolgd, begeleid, hoe je het ook wilt noemen, door 2 trouwe gidsen (geheel niet op uitnodiging!). Zie je ons daar al gaan, het ene nog smerigere hotel in naar het andere..... Uiteindelijk iets acceptabels gevonden. 

Owwww Wat Errug!

In't echt 100x errugur.....

Spullen weg, douchen en eten! Dat was een opsteker! De meest geweldige tent van heel Calcutta bleek naderhand.

En uiteindelijk als een blok in slaap gevallen in een kamer, waarbij je in Nederland de ongedierte bestrijding acuut voor zou opbellen. Nu valt het wel mee hoor, maar het ziet er niet uit!!!

De volgende dag hadden we maar een paar “verplichtingen”: sim kaart voor Marika, kopietjes voor van alles en natuurlijk ff shoppen. We hadden 2 dagen vrij. Stilte voor de storm....

Tijdens zo'n shop sessie kom je voor de gekste dingen te staan. Het voortdurende gejengel van verkopers zijn we in middels gewend, hoewel je er af en toe bijna agressief van wordt. Maar de omgaan met voor ons Nederlanders privé geörienteerde artikelen is toch wel wat frappant te noemen. Als er 2 vrouwen op reis gaan, dan heb je nog wel eens wat typische vrouwen producten nodig. Ik moest dus tampons hebben. En weet ik veel of ze die hier verkopen. Wij een zaak binnen, die er uitzag of dat er alleen dingen voor vrouwen verkocht worden. Er stonden wel 10 verkoopsters in het kleine zaakje. Ik dacht slim te zijn en de live versie van het bekende boekje “point it” in te zetten en toverde een tampon uit mijn tas. De eerste reactie was er een van totale verbazing. Na enige aarzeling kwam het hoge woord er uit: Is that a tampon???? Ja dus. Nu die verkochten ze niet, maar wel bij de apotheek. Die zat 3 deuren verderop. Wij daar naar binnen. Een geheel ander interieur en alleen mannen achter en voor de toonbank. Mijn vraag blijkt daar echter geen probleem. Meteen wordt er naar boven geroepen; er zit een verdieping boven die beschreeuwbaar is via een gat in de tussen vloer. Luid schreeuwend wordt er gevraagd om een doosje tampons en even later vliegen de dozen tampon naar beneden door het gat. Hoeveel? Doe er nog maar eentje, en weer komt er wat naar beneden gevlogen. De mannen in de winkel kijken met interesse naar de doosjes, Geen flauw idee of ze ooit een tampon van dichtbij gezien hebben, wie weet weten ze helemaal niet eens wat het is.... Bizar.

Een relaxt dagje dus. We hebben onszelf getrakteerd op een nieuw setje kleding. Uitverkoopjes stof, dat ligt nu bij de kleermaker, waar ook mijn sari even netjes gemaakt wordt. Morgen krijgen we het eindresultaat te zien. 

Tadaaaaaaa!

Weer lekker eten bij de Blue Sky, waar we steeds vol overgave worden opgewacht door Sam, een van de obers, die ook behoorlijk onder de indruk blijkt te zijn van ons reis voornemen....

We eindigen dan vandaag met alweer een calcutweer dag..... 

Busstation....

lekker uitslapen dus, eten, kort ritje door de wijk in een tuk tuk en weer eten. Prima toch!

Morgen................ Krijgen we de motoren!?

English: In The Ashram

Before starting the actual reason for this trip: our motor ride back to The Netherlands, I wanted to get adjusted to the climat, people, etc and to relax a bit, so I decided to ga to an Ashram the last week before the big trip.

And so here I am, In Rishikesh, Parmarth Niketan. A big Ashram at the side of the river “Ganga” as they call it here. For most Indian People the holy river.

The voyage from Jaipur to here was a long one. And by arrival I had to wait another 2 hours before the reception opened it's doors. Although I asked for a single room, I had to share a room with the (un) lucky woman that passed the first and that was Shamy, from Mexico. She already booked in a few days before and had to share her room now. And she did without any comment! We got a room at he top floor that, we found out later, was the hottest place in the block. No airco, just l little fan.

After putting my belongings in the room it was time for breakfast where I met Samuel from New Zealand, who was working for the Ganga team. A team that is trying to safe the Ganga from getting more dams. He invited me to a walk up to a temple. Although I was very tired I couldn't resist and it and it seemed to be the best decision because the people I met during this walk, were really nice!

That evening I received the schedule for my yoga classes for the next 12 days. First class at 06:00PM...... The yoga group is very multinational. The teacher really nice. She's singing us through the practices. On of the most group binding activities is the cleaning of the yoga hall. We bring up a hose to the first floor and make almost a swimming pool of the hall. We are like little children....

The spare time we have we mostly spent together with the same group: Shamy, my roommate, Kim, she's staying in the ashram as well and Samuel. (he left a few days ago) We had nice conversations and fun. We try out different places to eat. The food in the Ashram is good, but always rice and vegetables...... I don't like to eat rice in the morning so was very pleased to being introduced by a good breakfast cafe: The Office. Now I'm at the office every morning! They serve an excellent fruit salad, ginger lemon honey tea and mango lassi, hmmmmmm.

Sunday we had our day of. With a small group: Ram (an Indian tourguide that Kim had met some days before) took us to the waterfalls. Us being: Shamy, Kim, our two (Indian) men from yogaclass, Jagat and Jitender and a man we call Free India, because of his talks. It was a long and heavy walk, but worthwhile! Finely swimming! It is very strange to see the Indian men bathing in their underwear while the women have to keep their clothes on. We as well!. So no swimming in bikini for Shamy.... We ended in a restaurant. A good ending of a great day!

This week Marika and I will start our trip together. I'm looking forward to it. We've had some good news about our visa. There a sign of life from the agency in Iran. Our agent in The Netherlands said that it good e arranged now in a few days.......

The time here in the Ashram has been great and still is, because of the wonderfull people I've met here..... thanks you all!

In de Ashram

Van te voren had ik al gepland om de laatste week voordat de motorreis zou beginnen om een beetje tot rust te komen. Het is een hectische tijd geweest. Velen hebben ons voor gek verklaard en hebben getwijfeld aan de haalbaar heid van onze plannen. We hebben het (bijna) gered. Op de visa na dan. En het is inderdaad een hele klus geweest. Tot op de laatste dag voor vertrek (en nu ook nog vanwege de visa en de verscheping).

Een beetje rust dus.

Na de wederom lange trein/bus reis (ruim 12 uur, ook 's nachts) kwam ik om 6:00u dan eindelijk aan bij de Ashram in Rishikesh. Daar bleek, dat ik nog 2 uur mocht wachten totdat de receptie openging. Dat was eigenlijk het meest vermoeiend......

Het station in Jaipur

De Ashram bleek zo vol, dat ik een kamer moest delen met, in dit geval, de eerste vrouw die langs kwam. Een Mexicaanse jonge dame, Shamy. Vooruit dan maar. Op naar het Ganga Block, bovenste verdieping. Zoals het een goede ashram betaamt zijn de kamers karig ingericht. Houten bed met dun matrasje, maar alles wel aardig schoon. Geen airco....... En heet......

Ik kon direct aanschuiven aan het ontbijt, waar ik Samuel uit Nieuw Zeeland ontmoette. Hij was werkzaam in de Ahram bij het Ganga team. Dit team vecht voor het behoud van de Ganga zoals hij is. De regering wil, onder druk van een aantal grote bedrijven, een aantal dammen bouwen in de Ganga, voor stroom voorziening. Dit heeft echter veel invloed op de mensen die langs de Ganga wonen en er afhankelijk van zijn. Een interessant project.

Samuel zou met nog wat anderen na de lunch een stuk de berg op gaan naar een tempel. Of ik mee ging. Dat kon ik niet afslaan en daar gingen we dus.... net aangekomen en al op stap. De tempel vond ik persoonlijk weinig aan, maar het uitzicht was geweldig! Het bleek tactisch ook een goede set te zijn geweest om de uitnodiging aan te nemen, want het bleek een hecht groepje te zijn.

UItzicht op de Ashram vanaf de tempel

Op maandag zou de yoga klas beginnen waarvoor ik mij had ingeschreven. Ik nog denken dat ik heerlijk kon uitslapen en dat het om 08:00u begon. Niet dus.

Programma:

06:00u – 08:00u yoga

08:00u – 08:30u ontbijt

10:00u – 12:00u chanting (zingen) en schoonmaken

13:00u – 13:30u lunch

16:00u – 18:00u yoga

18:30u – 19:30u Aarti (bijeenkomst aan de ganges ter ere van de zonsondergang met zingen en van allerlei rituelen)

19:30u – 20:00u diner

Impressies van de Ashram:

aan tafel met Kim, Samuel en Shamy

Tijdens de Aarti

ook met de voeten in de heilige Ganga

net als de rest

05:15 opstaan dus........

Achteraf was dat eigenlijk geen probleem. De ochtend is de beste tijd van de dag. Nog lekker “koel”.

Na de eerste les bleek, dat de pijn in mij been weer terug begon te komen. Een klacht die ik al had in NL en waarvoor ik al ettelijke malen behandeld ben geweest door Steven (Osteopaat) en Margo (Shiatsu en goede gesprekken). Na advies van de yoga lerares ben ik naar de ayurvedische arts gegaan op de begane grond van ons blok. Daar is het mogelijk om verschillende therapieën te ondergaan. Na een kort consult heb ik mij over laten halen voor een 7 daagse behandeling: lichaamsmassage ( en dat hier niet te flauw: gewoon helemaal naakt en alles (nou ja bijna alles) wordt gemasseerd), een hete olie gieting op mijn onderrug (er wordt een dammetje van klei gebouwd waarin die olie wordt gegoten). En dan laatst but not least: een soort klysma, waarbij olie naar binnen wordt gebracht, waarna je dan acuut naar de wc mag....

En dat 7 dagen achter elkaar. Als het dan nog niet over is!

We hebben een leuke yoga groep. Vele nationaliteiten, waaronder Canadees, Lets, Mexicaans, en Indiaas natuurlijk. Vooral de schoonmaak activiteit blijkt een groepsbinder te zijn. We zijn wel van de poets. Er wordt een giga tuinslang naar binnen gehaald en het wordt acuut een heel waterfestijn. Heerlijk in die hitte.

Er vormt zich een hecht groepje: Samuel, mijn kamergenote Shamy en Kim van de USA. Iedereen heeft wel weer iets gehoord waar je lekker kan eten of waar je heen kunt gaan. Mijn meest favorite plek: The Office. Het ziet er niet uit, maar het eten is prima (ontbijtje). Wat eten betreft is het wel wennen. Het is belangrijk om er achter te komen waar je wel en waar je niet terecht kunt. Fruit bijvoorbeeld, koop je alleen in de schil en dan kijk je nog goed uit hoe het er uit ziet. Maar hier, bij The Office, kan je dus met een gerust hart een fruitsalade naar binnen werken. Ook hebben ze de heerlijkste lassi's (yoghurt met, als je wilt, fruit erdoor, een soort shake). Mijn favorieten: mango of banaan! Verder zijn er genoeg goede plaatsen om te eten. In de Ashram wordt er 3 maal per dag eten geserveerd. Ik krijg het alleen niet voor elkaar om 's morgens rijst naar binnen te werken. Daarbij heeft The Office een balkon aan de ganga in de schaduw met een lekker windje...... heerlijk.

Op woendag is Kim jarig. Natuurlijk een moment wat je moet aangrijpen om elke maaltijd buiten de ashram te scoren (het eten in de ashram is prima, maar eenzijdig. Er wordt gegeten wat er verbouwd kan worden en dat is redelijk saai na een paar dagen...) Het is echt fijn om een paar leuke mensen om je heen te hebben in zo'n oord als dit. De Ashram is groot, redelijk politiek geëngageerd, er zit op dit moment een delegatie van de Indiase regering in ons block op de Ashram voor een conferentie. Dat maakt het wat onrustig. Ik mis de sereniteit van het Budistische klooster waar ik vorig jaar was in Frankrijk (Plum Village). Echt een retraite is het dus niet. Maar ik vermaak mij prima. Mijn been blijft echter een probleem. De therapieën zijn fijn, maar de pijn gaat niet echt weg. Wel merk ik, dat ik wat rust krijg in mijn hoofd. Ik maak(te) mij best wel wat zorgen over de gevolgen die mijn reis zou kunnen hebben op de relatie met mijn vriend. Die relatie was net 4 weken oud toen ik vertrok. En hij gaat naar Turkije voor een lange tijd als ik terug kom...... Best wel een lastig dilemma..... Maar deze reis is belangrijk voor mij. En de tijd hier in de Ashram heeft mij wel duidelijk gemaakt, dat het eenmaal is zoals het is. Het geeft ook kansen om elkaar, dan wel via mail en sms, te ondersteunen en we schrijven mooi dingen naar elkaar. Het geeft veel inzicht.

Rondom de Ashram:

Ja, ook hier "jeeps" van eigen merk: Tata

De Ganga met badgasten

Raften kan hier ook!

De badgasten

Binnen ons groepje praten/discussiëren we regelmatig over de dingen die we zien gebeuren om ons heen. Mijn conclusie: er is overal wel iets en ik ben er steeds meer van overtuigd, dat ik/ we het best goed doen. Het mooie van reizen is, dat je dit soort dingen gewaar wordt, maar ook, dat je ziet dat het ook anders kan. Wij westerlingen zitten veel in ons hoofd, hier is dat minder, maar het is ook wel een raar land. Respect is hier wel wat anders dan bij ons. Voordringen is een teken van sterkte, je moet vechten voor jezelf. Dat is alleen weggelegd voor de mensen uit de hogere casten. Het blijft een raar gezicht, dat je opzij wordt geduwd bij de trein (terwijl er mega veel tijd is) en dat je in de rij voor het eten, aan alle kanten wordt ingehaald.... De rol van astrologie is ook groot hier. Iedereen weet er wat van, heeft een heel plan klaarliggen en probeert dat plan te bereiken. Handlezen is ook de normaalste zaak. Er wordt erg veel waarde aan gehecht. Naar mijn mening zoveel, dat de eigen gedachte/ invulling, eigen gevoel naar de achtergrond gebracht wordt. Het beheerst het leven hier behoorlijk.

Het weekend is vrij, op de zaterdag ochtend na. Ik ben nogal moe. We slapen slecht vanwege de hitte, transpireer gigantisch en dan staat de fan aan.... Gevolg: ik ben mega verkouden aan het worden. Ook vanwege de stof die die fan opwaait. Niet echt gezond.... Omdat mijn been ook niet echt veel beter wordt, raadpleeg ik de arts nog maar eens een keer. Advies: andere kamer vragen, die koeler is. Nu proberen Shamy en ik al de hele week via een charme offensief om een kamer met airco te krijgen, maar vanwege die politieke conferentie is er geen enkele AC room meer vrij..... We krijgen uiteindelijk wel een kamer op een lagere verdieping en dat scheelt echt goed. Eindelijk weer een goede nachtrust.

Gisteren, zondag, zijn we onder leiding van een Indiase man, Ram, (een “vriend” van Kim, hier opgedaan), naar watervallen. Het zou een wandeling van een uurtje zijn, maar dat bleek weer zo'n typisch Indiaas uurtje te zijn. Nu is het toevallig op het moment ook nog eens extra warm en vochtig, dus de klim was heftig onder deze omstandigheden.... ik ben 3x dood gegaan onderweg.... De beloning was echter geweldig: zwemmen!!!!!! We waren met 4 Indiase heren: Rahmu, 2 mannen van de yoga klas: Jagat en Jitender en een man die we Free india noemen vanwege zijn ludieke uitspraken. We hebben hem ontmoet toen wergens wat aan het eten watren. Hij heeft zichzelf eigenlijk uitgenodigd.... Verder natuurlijk Shamy en Kim. Samuel is inmiddels alweer vertrokken naar een noordelijker oord. Het was echt geweldig. De mooiste dag tot nu toe. Dit is het wel voor mij: een mooie wandeling (hoewel erg vermoeiend) en dan zwemmen onder een waterval(lletje). De sfeer was er dan ook uitgelaten. Het is wel raar om te zien, dat de mannen gewoon in hun onderbroek het water in gaan en dat wij dames geheel gekleed het water moeten betreden.... Dat gebeurt hier in de Ganga (ganges) ook. En waarom? Sommige vrouwen dragen dunne, zelfs ook wel witte gewaden en als ze uit het water komen laat dat niets ter verbeelding over..... Maar okee.... wij dus in vol ornaat het water in, tot groot verdriet van Shamy. Zij had zich zo verheugd op een dagje in bikini.... ff bijkleuren....

Shamy trekt het f niet meer, Ram wel!

heerlijk, na gedane arbeid!

ja, het was leuk

en daar zitten we dan: Jitender, Moi, Kim, Ram, Shamy en Jagat

helaas, aan alles komt een eind....

Weer terug in de bewoonde wereld. Wachten op een taxi

Als je zo met elkaar op pad gaat, vallen de cultuur verschillen weg. Iedereen is moe, moet lachen en heeft plezier aan dezelfde dingen. We leren veel van elkaar.

Ondertussen gaat de planning voor de motorreis gewoon door. De visa willen niet lukken. Iran heeft radiostilte. Het blijkt dat we eerst dat visum moeten hebben voordat we Pakistan krijgen...... Het visumbureau heeft ook radiostilte... Een paar mailtjes moeten zorgen voor een reactie en die is dan zoals bovenstaand. Leonard is toch nog maar even langs gegaan om er voor te zorgen, dat we in ieder geval geïnformeerd blijven, ook al gebeurt er niets. Super actie!

Ik besluit om dan toch gebruik te maken van een lijntje wat er ligt naar de Nederlandse ambassadeur in Iran. Hij is de zwager van mijn tandarts. Ik heb hem een mail gestuurd en onze penibele situatie uitgelegd. Nu hopen dat hij iets voor ons kan betekenen.......

Ook komt het ophalen van de motoren steeds dichterbij.... De procedure leek duidelijk. Ik had al contact met het Indiase bureau, Globelink, met de heren Dipankar en Goutam, maar nu blijkt, dat ze de clearance van de motoren niet op zich nemen... Daar moet een agent voor worden ingeschakeld. En die info krijg je dan via een telefoontje met slechte verbinding en de mensen in India spreken echt heel raar engels. Het is zo verbasterd, dat ze de meest simpele Engelse woorden niet begrijpen. Begrijpen is een lastig begrip hier.... Je weet nooit of je begrepen wordt of het begrepen hebt..... Meestal niet.....

Weer een mailtje met bevestiging van de afspraken.... en nu maar hopen, dat het niet te veel tijd gaat kosten vrijdag. Ben bang, dat we toch wel en paar dagen in Calcutta vast zitten...... Nog even wat druk uit oefenen en wie weet.....

Maar u nog even in de Ashram. En op dit moment in “The Office” op het balkon, in de schaduw, met een heerlijk windje. Mijn mango lassi komt er aan.

English: Agra & Jaipur

Still being a real tourist now, I arrived in Agra after an interesting train ride. I didn't book a hotel upfront but I had sorted out some good ones at home by internet. That's really convenient because you can tell the tuk tuk driver exactly where to go to. (otherwise they keep bothering you to bring you to “their” hotel).

After a ride (tuk tuk) I was delivered at one of the gates of the Taj Mahal. The roads are closed at every gate and guarded, so I had to walk a few minutes to come to the hotel I picket out. Hotel Sheela. The rooms are not the best (clean but sober) but they have a nice garden and good restaurant. So was really quiet there.

I met two women who told me about a nice restaurant with a roof terrace and free wifi, so I went there to get in contact with the loved ones I left behind.....

The next day I wanted to visit the Taj very early, as advised. It's a real beauty. Like floating in the air. Because I'm not quit into reading travel books, I spend some money by taking a guided tour. It was worth while. An interesting visit with beautiful views over the river.

Later in the afternoon I wanted to go to the red fort. I asked a tuk tuk driver to get me there and he made a good business proposition: He would bring me to some nice places and would stay with me all afternoon. Very convenient. I would really advice everyone to do that. The drivers do know a lot off interesting places and can put together a good schedule for visiting them. My driver took me to the red fort (of course) and after that to the other side of the river to the baby Taj Mahal, a smaller version as the name already implicated and to a sort like building. Both very nice to visit. At the end of the afternoon we went to a park from where you have a nice view at the Taj (from the other side of the river) and from where you suppose to see the Taj changing colors.... That I didn't see, maybe because at sunset it was a bit cloudy, but the views where breathtaking.

The last day in Agra I didn't want to spend more time driving around to special places and went to a park on walking distance of the hotel. In the park where several lookouts from where you could see the Taj and look over the park. The are roofed, so I sat there for a while with my book enjoying the silence and views. At another lookout I met a dutch couple that I already met before in the hotel. They had the same idea of taking “a day off”. It was nice speaking dutch again.

That night I had to take the train to Jaipur where I would arrive at 23:30. I 'd booked a hotel upfront because of the late arrival. A very good choice! They promised me to send a driver to the station to pick me up. A good reassurance if you arrive that late. Unfortunately, the train had a delay..... I' was really tired at that point. It was hot, dirty and I just wanted to leave.... At such moments I miss my boyfriend (at home in NL).... Thank god for the mobile phone. After a few text messages I felt much better. Meanwhile I stept into the wrong train and had to change platforms....

At the other platform a man came to me and saw that I was “not amused”. I still don't no how he did it, but he was able to really calm me down and make me feel even comfortable. An amazing meeting....

The train was delayed even more (2 hours), but I felt ok with it. Then 3 french tourists: Ludivine, Catherine and Erick, came to me and where a bit desperate because they had tickets for a 3^rd class railcar. That is a experience you don't want to have! It's like in the movies: lots of people packed together in the heat etc. My platform man arrived as being called and helped them out. He even guided us to the right railcar and helped us in the train.. Amazing! I hugged him like I knew him for years and it was totally natural....

In Jaipur my lift to the hotel was waiting and finally at 02:00 I arrived in the hotel, Pearl Palace, a very good hotel with beautiful rooms and a restaurant at the roof terrace. Later on I heard that it is the best restaurant in town!.

After a good night sleep I had a lazy day, went to the marked and did nothing. When I came back from the market, there was a massage for me. It appeared to be from the 3 French tourist I had met at the railway platform in Agra and had shared a compartment. I met a lot of very nice people on that train. A mother and daughter from Chicago, the mother was born in India and visiting family and an Indian man. We had again nice conversations and I learned a lot more about India (cast system for instance).

Ludivine, Catherine and Erick (the 3 French) invited me over to their hotel (with swimming pool!!!). I met them later that evening and off course took my bikini with me! This is what traveling is about: meeting nice people!

In Jaipur there is a lot to see and the next day I did the same as in Agra: hired a tuk tuk driver for the whole day to drive me around. Went to the City Palace and the observatory, Jantr Mantar, where you can see real big instruments, build for astrology etc. After that the driver took me to Amer Fort, 15 km outside of Jaipur, laying on a hill. Really beautiful! The building is interesting and the views..... great!

On our way back we passed the water palace, a palace in the middle of a lake and went to the tombs. They where not very well maintained, but that made it actually more interesting. The whole setting was macabre....

My last visit was to a world famous astrologist Dr. Vinod Shastri he travels all over the world, giving lectures on university's. An interesting visit. Not the kind of “you will forever be happy” crap.

My last day in Jaipur was again a lazy day. In the afternoon I had a long train and bus ride ahead. Over 12 hours... to Rishikesk Where I am now in an Ashram (Parmarth Niketan). Very special to be here. The journey was long and tiring, but in the train I had again good company. Upon entering the bus, I found myself sitting next to a Indian man and his friends started to laugh when they saw me .... Strange people here........

Jaipur

Na de toch wel erg vermoeiende treinreis van Agra naar Jaipur heb ik een rust dagje ingelast. Uitslapen. Genieten van het restaurant op het dakterras van het hotel, wat meteen ook het beste restaurant in de stad blijkt te zijn. En dat heb ik gemerkt. Errug lekker, het eten hier. Het hotel zelf is ook niet mis! Prachtige kamers en dat voor weinig (omdat er geen single room meer was een 2 persoonskamer met eigen badkamer voor 700 Rps = 10 euri). Laag seizoen.....

Heerlijk zo'n dakterras!

Mijn bescheiden onderkomen hier in Jaipur

In de middag heb ik een bezoekje gebracht aan de oude stad, de markt. Poeh wat een bende.... De mensen zijn hier anders dan in Delhi en Agra, wat agressiever, berekender. Iedere tuk tuk chauffeur wil er meer uithalen, er wordt bijna letterlijk gevochten om wie je mag vervoeren. Je moet hier nog meer oppassen om niet belazerd te worden dan in de andere plaatsen. Door de warmte en alle indrukken heb ik niet altijd zin om er het uiterste uit te halen.

De markt was dus een puinhoop, maar op de een of andere manier is er wel structuur in dit soort landen. Zoals ook in Marokko en Turkije, waar ik al eerder was, is er in elke straat iets anders: een straat met kleding, een andere met marmerwerk etc. Ook kwam ik tussen de puinhoop een warenhuis tegen met alles wat met mobiele telefonie te maken had. Bizar, dat blijft het.

Shampoo gevonden! Dat was de missie en om eerlijk te zijn had ik het daarna wel gezien. Een jongetje, die ik geen hand wilde geven of chocola of een pen of wat dan ook, gooide een schil van een meloen naar me. Raak. De omstanders vertoonde plaatsvervangende schaamte. Wat grilliger dus hier. Snel terug naar het mooie dakterras.

Bij aankomst in het hotel bleek er een bericht voor mij te zijn!!!!! Sta je wel ff van te kijken. Het bleek van de 3 Fransen, Ludivine, Catherine en Erick. Of ik 's avonds zin had om langs te komen. Met bikini. Kijk, dat zijn de betere voorstellen! Done it, het was gezellig en heerlijk in het zwembad. Daarna nog veel te lang geskyped en gemaild... Het tijdsverschil is af en toe lastig, zeker met vriend op afstand...

De 2e dag heb ik een tuk tuk chauf ingehuurd om mij naar de belangrijkste bezienswaardigheden te brengen. Erg handig. Hij bepaald de route, weet mooie plekjes en blijft de hele dag bij je en wacht overal. Zet je af bij de ingang en wacht bij de uitgang. Ideaal! 

In de Tuk Tuk

 

Allereerst het City Palace. Een mooi gebouw. De bouwstijl is overal wel hetzelfde: gebouwen met een binnenplaats, of meerdere, waar dan ook weer een gebouw op staat. Op een van de binnenplaatsen was een overdekt terras, waar kinderen aan het tekenen waren of hadden muziek les. Wel interessant om te zien hoe geconcentreerd ze hier mee bezig waren.

muziekles

Er werd zeer geconcentreerd getekend

poppentheather met muziek

Tegenover het paleis is een observatorium, Jantar Mantar, met allerlei giga meetinstrumenten, vooral gericht op astrologie. Interessant en het levert mooie plaatjes op.

Plaatsbepaling van een sterrenstelsel (Aries)

stairway to heaven

Buiten de stad de voor mij mooiste bezienswaardigheid: Amber Fort (naam vanwege de gele stenen). Erg imposant gelegen op een heuveltop. Ook hier weer die markante bouw: veel binnenplaatsen, kruip door sluip door. Aan alle kanten mooie uitzichten. Er staan daar op de heuvels muren die doen denken aan de Chinese muur en overal zie je kleine forten. Je weet niet waar je kijken moet.

Op de terugweg naar de stad komen we langs het waterpaleis, Jal Mahal, zoals de naam al zegt: een paleis dat midden in een (stuw) meer staat. Mooi gezicht.

Tot slot van de bezienswaardigheden: de tombes. Een totaal vervallen locatie, waar een aantal graftombes te vinden zijn. Daardoor toch wel de moeite waard. De vervallen staat maakt het een luguber geheel.

Omdat er nog tijd over is, blijkbaar ga ik snel door al die bezienswaardigheden, heb ik een afspraak gemaakt bij een wereld beroemde astroloog Dr. Vinod Shastri. Hij is prof en reist de hele wereld rond. Ook Nederland heeft hij aangedaan en in Leiden op de uni een college verzorgd. In India komen de meest belangrijke mensen bij hem op bezoek. Kan geen kwaad om er eens heen te gaan, dacht ik. Jaipur is sowieso een stad waar veel astrologen en handlezers zijn. Het is hier een gerespecteerd van aan de Universiteit. Ik heb er wel wat mee.

De man was laat, de wachtkamer zat vol, maar op de een of andere manier werd iedereen snel geholpen, zonder het gevoel van haast. Ik heb een uitgebreid boekwerk meegekregen en een overzicht van mijzelf als persoon en wat er nog voor mij ligt. Daar zaten leuke dingen bij, maar ook confronterende....... Geen boodschap dus van: you are going to live a happy live with lots of money and happiness. Was wel even slikken..... Maar ach. Gewoon in het nu leven, dan blijft alles acceptabel.

Van daar uit terug naar het hotel. Lekker douchen lezen en...... naar het dakterras. Deze keer eens vroeg naar bed.

En nu zit ik op dag 3 weer op het befaamde dakterras. Ontbijtje achter de kiezen en over een kwartiertje komt mijn “taxi”. Op naar de massage die ik geboekt heb voor vandaag. Daarna is het nog even wat eten en naar het treinstation. Er staat mij een lange reis te wachten: eerst per trein naar Delhi, waar ik in korte tijd moet overstappen op de bus naar Rishikesh. Een reis van meer dan 12 uur in totaal...... Zie er een beetje tegenop. Maar dan volgt een periode van relatieve rust: de Ashram. Ben benieuwd....

En dan nog 2 weken......... Als het goed is wordt het voor velen interessanter: dan hebben we de motoren! Kijk er erg naar uit. Dit is heel mooi en heel bijzonder en ik geniet echt, maar straks.......

Agra

De Taj dus, zoals ze hem hier noemen. Niet een tempel, maar een Paleis, gebouwd voor de (2e van de 3) vrouw van de Indiase grootmongo Shah Jahan, Mumtas Mahal. (beetje geschiedenis kan geen kwaad toch). Helaas hebben ze er nooit gewoond. Voor de start van de bouw overleed Mumtas bij de geboorte van haar 14e kind.... Het is nooit bewoond en wordt nu, eigenlijk ten onrechte, een mausoleum genoemd ,omdat beiden daar begraven liggen. (deze kennis en og veel meer, allemaal, omdat ik zo goed heb opgelet toen mijn privé gids het mij uitlegde!). Zoals inmiddels al wel bekend ben ik niet zo van de reisgidsen als infobron voor dit soort dingen. Daar had ik in het verleden een reismaatje voor. (Jantine, ik mis dat nog elke x). Ik deed de planning, zij was de wandelende encyclopedie. Dan maar een “dure”gids.

Vanaf mijn restaurant/wifi lokatie: dakterras met uitzicht op de Taj

maar ook op wat daaromheen gebeurt

En ja, hij is mooi. Volledig in symmetrie gemaakt, lijkt te zweven als een luchtkasteel. Het marmer is prachtig zoals ook de bewerking ervan. Alles is met de hand ingelegd, niet geschilderd dus, met edelstenen. Heel subtiel.

Ik was vroeg opgestaan om om 6:30 voor de poort te staan. Dan zijn er nog niet zoveel mensen. Het is sowieso relatief rustig. Laagseizoen. Scheelt een berg in wacht rijen en geld! 

even het gras rond de Taj maaien...

voor de liefhebber :) Hoewel... het is geen echte.....

Mag ik op de foto? wel even betalen natuurlijk

 

Als Celeb

Ik werd wel gek van al die mensen die zo nodig met mij op de foto wilden. Of dat ik de een of andere beroemdheid ben! Maar ja, ik vind dat zij er apart uitzien met hun mooi sari's, dus zal ik ook wel raar zijn. In ieder geval zijn ze daar heel open in. Er zijn waarschijnlijk meer foto's van mij gemaakt dan van die hele Taj! (nou ja, overdrijven is ook een vak).

Wat later in de middag wilde ik wat meer zien en heb een tuk tuk chauf gevraagd om naar het rode fort te brengen. Hij bood aan (wat lief hè....) om mij rond te leiden door Agra naar ook wat andere bestemmingen. Natuurlijk heb ik de beste man een plezier gedaan en wat bleek, mijzelf ook. Hij wist veel te vertellen en bracht mij via het rode fort naar de baby Tai Mahal aan de andere kant van het water. Zeker zo mooi btw. Daar stond nog een soortgelijk “gebouw” ditmaal wel een mausoleum. Veel ouder. Tegen zonsondergang werd ik naar een park gereden, tegenover de Taj, waar je, als het goed is, de Taj kan zien verkleuren. Was wat vaag, kwam misschien ook door die wolk, die er net voor ging hangen...., maar wel een heel mooi plaatje! 

 

 

Natuurlijk wilde de tuk tuk chauf mij ook wel even naar een winkel brengen met van alles: sieraden, marmer werk en kleding. Ach, dacht ik, waarom ook niet. Wilde eigenlijk wel een sari aanschaffen. Nu ben ik niet blond, maar toen toch even wel. Na een half uurtje ging ik die winkel uit met een veel te dure sari (hij is het wel waard hoor, heb hem voor de helft van de prijs en hij is echt heel erg mooi: natuurlijk echte zijde met brokaat, allemaal handgemaakt), was niet van plan om een dergelijk bedrag te spenderen.... Voelde na de aankoop de voor mij bekende knoop in mijn maag. Heb ik altijd als ik voor mij gevoel veel geld heb uitgegeven (veel is hier een relatief begrip... voor dit geld koop je in nl nog geen jurkje, zei het bij de hema ofzo). Maar die is inmiddels weg sinds ik in de trein naar Jaipur hoorde wat een sari ook kan kosten (een veelvoud van wat ik ervoor heb betaald).

De laatste dag in Agra heb ik lui doorgebracht. In een park in de omgeving van het hotel. Je had daar prachtig zicht op de Taj en het was er relatief rustig. Indiërs, vooral de mannen, hebben de bijzondere gewoonte om hun ipod aan te hebben op een dusdanige manier, dat de hele omgeving in een straal van 500m kan meegenieten. Moet je nagaan als er een paar van dar soort heren door zo'n park lopen..

Er waren verschillende uitzicht punten, heerlijk overdekt en op een hen trof ik het nederlandse stel, wat net als ik in Hotel Sheela verbleef en ook op die dag zou vertrekken. Ook zij hadden even geen zin in nog meer bezienswaardigheden. Wel even gezellig om bij te kletsen.

Heerlijk relaxen met de Taj aan je voeten.....

's Avonds was het dan zover: treinreis nr 2. Hopende op niet plaats nr 6. en die had ik niet. De treinwagons zijn opgemaakt als sleeper: overal bedden. 4 aan de ene kant tegenover elkaar en 2 aan der andere kant in de lengte van het gangpad. Nr 6 is het boven bed parallel aan het gangpad.... Had ik de vorige keer. Bij aankomst, ik was met opzet vroeg, omdat die treinen zo akelig lang zijn en je meestal aan het uiteinde van het perron moet instappen, bleek, dat mijn trein wat vertraging had. Uurtje wachten. Na een half uur werd het half uurtje vertraging een uur..... ook moesten we naar het andere perron (trappen op, trappen af, met zware koffer in de hitte). Ik had het even gehad... het was heet, druk vies, laat, donker en ik voelde mij alleen op dat moment. Lang leve de iphone! Heb mijn eigen regel verbroken om niet te smssen (zo weinig mogelijk) en kon het niet laten om mijn vriend, Leonard op de hoogte te stellen van mijn ellende. Reactie, geheel in de lijn van de mars/venus gedachte: heel oplossingsgericht: hitte is een emotie en emoties kun je uitschakelen... (voor de heren onder ons: op dat moment helpen oplossingen niet, gewoon ff zeggen dat je meevoelt is voldoende). Gelukkig heeft ie het daarna dubbel en dwars goed gemaakt:).

Op zo'n perron loopt van alles en iedereen rond. Op een gegeven moment kwam er een man op mij af, duidelijk iemand die op dat station thuis hoort, beroepsmatig en begon een mooi gesprek. Op de een of andere manier was het of ik die man al jaren kende. Hij was duidelijk zeer spiritueel en bracht rust over mij. Heel mooi was dat. Hij was instaat om mijn aandacht op het positieve hier en nu te richten en was ook duidelijk op de hoogte van de gang van zaken. Zo af en toe kwam hij even langs. De rest van de tijd voelde ik mij gezegend met de geneugten van deze tijd: iphone en e-reader. Ik was trouwens al eerder vol goede moed in de achteraf blijkende verkeerde trein gestapt, waar natuurlijk nogal wat ophef ontstond over de dubbele bezetting van plek 4. Bij de check van mijn ticket kwamen we er achter (na een minuut of 10), dat ik in de verkeerde trein zat. Dezelfde express trein, maar dan de andere kant op.......

Op het perron kwam ik ook een stel Fransen tegen. Ze waren behoorlijk genept bij het boeken van hun ticket. Verkeerde klasse..., 3e klas en daar wil je echt niet zitten. Dat is echt zoals in de film: alles en iedereen op elkaar gepakt in een wagon. Stank, hitte, verdrukking. Ze kwamen naar mij voor hulp. Waarom, weet ik nog steeds niet. (zal wel zoiets zijn van: ook buitenlander, inmiddels totaal op mijn gemak. Gelukkig was mijn perron man er direct en kon de dames en heer helpen. Toen eindelijk de trein binnenkwam (2 uur vertraging) begeleidde hij ons naar de juiste wagon, met een tussenstop bij de conducteur. Daar werd even geregeld dat het franse trio ook in de airco wagon mee kon. (achteraf met een beetje bijbetaling, die direct in de zak van de bewuste conducteur ging). Mazzel! Mijn perron man hielp ons zelfs de trein in waar ik hem een dikke knuffel heb gegeven.

Met de Fransen deelde ik een coupe met een van oorsprong Indiase moeder en dochter uit Chigago en een Indiër. Weer geweldige gesprekken. Best wel meteen over de belangrijke dingen in het leven. Mooie mensen. Weer zo bijzonder. De Fransen gaan ook naar Jaipur naar een hotel met zwembad!!! Daar hadden Marika en ik het diirect na en half uur wandelen in Delhi al over: nu graag een duik in het zwembad! Misschien zoek ik ze wel ff op :).

Mijn opvatting: we lopen allemaal ons levenspad en kruizen elkaars wegen. Soms lopen we jaren met elkaar op en soms maar 5 minuten. En die 5 minuten kunnen net zo intens zijn als al die jaren. Dit was weer zo'n bijzondere ontmoeting met iemand van wie het lijkt of je hem al jaren kent. Die heb ik vaker de laatste tijd. Deze was kort. Ik hoop de andere nog een stuk langer te mogen meemaken....

Zal India wel zijn, mijn melancholische momentje.

Ben dus vannacht aangekomen in Jaipur (om 01:30 stond de trein stil op het station). Het hotel had idd voor een tuk tuk chauf gezorgd, die het midden in de nacht wel nuttig vond om zijn diensten pakket aan mij uit te leggen. Had ik ff geen behoefte aan. Moeeeeeeee. Eindelijk dan om 02:30 lag ik in mijn bed, fris gedoucht en al in een prachtige kamer (2 voor de prijs van 1: dubbel bed met douche op de kamer voor de prijs van een single room, lang leve het laag seizoen!). Heerlijk slapen..... Morgen (nu eigenlijk) uitslapen, beetje rondkijken, shampoo kopen ( heb ik moeten inleveren op Schiphol...) enzo. Morgen ben ik weer toerist!