Na een
berg stress van het verkrijgen van de benodigde visa, kregen we op
vrijdagavond 19:00 het verlossende telefoontje (we moesten er wel
zelf voor bellen...), dat in ieder geval het visum van India geregeld
was. Wel lekker op tijd als je de dag erna weggaat. Door de zoveelste
fout bij het visumbureau was het niet meer mogelijk om ons visum voor
Pakistan te bemachtigen. Iran zouden we sowieso al onderweg moeten
regelen. De afgelopen week werd behoorlijk overschaduwd door onze
visum problemen. Geef je ruim 7 weken voor vertrek 1 ding uit handen,
omdat het geregel van de verscheping van de motor veel tijd en
energie heeft gekost en dan dit! We hebben ons suf gebeld, zijn 2x
lang gegaan bij het bureau, waar we behoorlijk kwaad zijn geworden.
Het heeft een beetje geholpen, in ieder geval kunnen we weg. Echt
veel vertrouwen hebben we nog niet over de andere visa. We hopen, dat
de afspraken die er nu gemaakt zijn worden nagekomen.....
Maar,
we zijn dus weg. Zaterdag ochtend om 6:30 stond de taxi voor: mijn
ouders. Ze hebben ons, inclusief Robin, de dochter van Marika, naar
Schiphol gebracht. Om 11:30 / 11:45 gingen onze vluchten. Marika
eerst met haar groep en ik een kwartiertje later. Er was nogal wat
commotie bij de Marechaussee waar we noodpaspoorten hebben moeten
aanvragen om de ontbrekende visa in te krijgen. Pakistan kan niet met
een noodpaspoort, we zouden moeten omvaren etc etc. Na enig geregel
hebben we de paspoorten dan toch gekregen en konden we afscheid nemen
van onze geliefden. Toch wel behoorlijk heftig. Vooral het afscheid
van mijn kersverse vriend.... Ken je elkaar net een paar weken (net
een beetje) en dan alweer weg voor een lange tijd.......
De
vluchten liepen gesmeerd. Naar Moskou trof ik goed gezelschap naast
mij en de vlucht naar Delhi had ik het geluk, dat de Indiase jongeman
een plek elders verkoos, dichter bij zijn vrienden (het vliegtuig zat
niet vol) en had ik dus 2 plekken voor mij alleen. Midden in de
nacht, 03:00 plaatselijke tijd (het is hier 3 en half uur later dan
in NL) kwam ik aan op het vliegveld. Prima modern vliegveld, net als
in Moskou trouwens. Bagage was zo binnen en het krijgen van een taxi
kan gemakkelijk geregeld worden als je weet hoe. Van te voren had ik
Marika gevraagd hoe dat gaat en ja hoor, je kunt bij een loket een
ticket kopen voor een taxi, dan gewoon naar buiten wandelen naar de
genummerde taxistandplaats en weg. Natuurlijk, zal de vermoeidheid
zijn geweest, liet ik mij overhalen om mij te helpen. Een man gaf aan
waar ik heen zou moeten, maar bleek toch wat eigenbelang in de zaak
te hebben. Na een heen en weer gepraat een telefoontje naar het
hotel, waar niemand opnam en uiteindelijk een telefoontje naar de al
slapende Marika, konden we weg.... Omdat het zo laat was een relatief
kort ritje. Om 4:30 was ik dan in het hotel waar alles perfect
geregeld was en konden we (Marika moest ik wakker maken om in de
kamer te kunnen komen) eindelijk gaan slapen....
De
volgende dag zijn Marika en ik na een heerlijk ontbijtje op pad
gegaan. Allereerst op zoek naar een kantoor waar ik trein tickets kon
boeken voor de volgende periode. Direct om de hoek zat een bureau
waar alles te regelen viel en hebben we kennis gemaakt met de Indiase
variant van het Brabants kwartiertje. 10 minuten zijn daar minimaal
een half uur, maar alles was wel geregeld. Trein tickets in the
pocket!
Op
naar de oude stad. Marika en ik hebben eigenlijk nog nooit samen
gereisd, maar bleken gelukkig hetzelfde interessant te vinden. Het
rode fort hebben eens aandachtig van buiten aanschouwd en zijn de
kleine steegjes in gegaan richting de moskee. Geweldig wat je daar
tegenkomt. Om eerlijk te zijn viel de hitte en de stank mij erg mee,
wat niet wil zeggen, dat je niet duidelijk kon merken waar iemand
zijn behoefte had gedaan ergens in een hoekje, maar ik heb erger mee
gemaakt. De meest bizarre taferelen kom je tegen. De straten zijn
stoffig, vuil ligt overal, iedereen ligt overal te slapen of je wordt
“lastig gevallen” met vragen: do you want a taxi, do you
want...... We blijken een hele bezienswaardigheid: 2 vrouwen, zo
groot (we zijn echt groter dan bijna iedereen daar). Het is nu laag
seizoen, dus zijn er niet echt veel andere touristen en dan val je nog
meer op.
Nice, the MAC!
Als we
weer bij een hoofdstraat aankomen staat daar een grote sikh tempel.
We twijfelen. Ik wil graag binnen kijken, maar weet niet of dat
gepast is.
Out of
nowhere komt er een man naar ons toe die ons begeleidt naar een
kantoortje. Daar worden we voorgesteld aan een man die later “Lucky”
blijkt te heten. Hij heeft ons het hele complex laten zien. Echt
bijzonder. De tempel, waar we hebben geluisterd naar voor ons
onverstaanbare voorgelezen teksten, maar ook naar de andere
verblijven. De Sikhs zijn zeer gastvrij en hun tempel is dan ook open
voor iedereen. Iedereen kan gebruikmaken van de maaltijden, die er
meerdere malen per dag bereid worden. Lucky heeft ons de keuken, waar
de chapatti women aan het werk waren en eetzaal laten zien. Hier
komen we voor, voor dit soort geweldige kijkjes achter de schermen.
Ik hoop dat we er nog meer mogen meemaken.
Natuurlijk
zijn we ook gewoon touries en konden we het niet laten om ons eerste
maal bij de mac te scoren. Dit echter ook wel uit voorzorg. Meteen de
eerste dag je ten bij straattentjes kopen is vragen om moeilijkheden.
Heb zelfs cola gedronken voor het goede doel en het bleef zitten
(voor de intimi).
Na een
toch al wel weer lange dag in oud Delhi zijn we terug beland in ons
hotel, waar de groep van Marika al aanwezig was. Even opfrissen en
aan tafel. Nog 1 maaltijd in “bekend” gezelschap.....
De
volgende ochtend zou Marika met haar groep al om 05:30 vertrekken
naar het treinstation op weg naar het noorden, naar Dehra Dun. Ik kon
uitslapen (nu werd mijn nachtrust verstoord door de vertrekkende
Marika) en ben om 10:00 naar het treinstation vertrokken met de tuk
tuk. Een hele ervaring btw. Wat een gedoe zeg op dat station. Giga
perrons en ik moest natuurlijk helemaal achteraan zijn. Ik had een 2e
klas AC (Air Condition) ticket en dat is goed voor een gereserveerde
zit/slaapplek. Bij wens kan je zitten of gaan liggen. Uiteindelijk
bleek ik een bovenste bed geboekt te hebben. Daar kwam ik pas veel
later achter en was gewoon beneden gaan zitten. De coupe deelde ik
met een familie, een vrouw met dochter en een man alleen. Zij spraken
redelijk tot goed verstaanbaar engels en waren uiterst vriendelijk.
Ik heb mij trouwens vooralsnog niet 1 keer bedreigd gevoeld, ook niet
in oud Delhi. Met de man, een officier bij de veiligheidsdienst, heb
ik lange gesprekken gevoerd. Echt interessant om weetjes over onze
landen uit te wisselen. Ik ben niet zo van de boeken, dus echt giga
ingelezen ben ik niet. Dit is een betere manier om aan informatie te
komen! Ik weet nu, buiten het school-, religie-, regeringssysteem
ook, dat je in Manali geweldig kunt raften!
Na 3
uur kwam ik aan in Agra, waar ik nu zit. Het hotel had ik van te
voren uitgezocht en was zo gevonden. Prima te doen. Met een bord
chapatis voor mijn neus en een heerlijke curry is het prima uit te
houden in de toch wel behoorlijke hitte. Het is bewolkt en heel af en
toe een buitje. Alleen de temperatuur is dus on-hollands. Onderweg
heb ik enkele visitekaartjes uitgedeeld, dus het wordt nu toch een
uitdaging om een vertaling te gaan publiceren. Later.... En zo zijn
we beland in India. Nu even alleen hier. Wel wennen..... Mis mijn
vrienden en vooral mijn vriend in NL.... Maar gelukkig wacht de Taj
Mahal op mij! Een mooi af/verleiding. Morgen ga ik erheen. Nu nog
even rondkijken in de buurt en gebruik maken van een adresje wat ik
net kreeg om te gaan eten vanavond. Met gratis wifi! Kan ik dit
stukje meteen even posten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten