Countdown loopt

Nog 1 dag.......

De tassen zijn gepakt, hoewel er altijd nog wat laatste dingetjes bijkomen. Het is heel onwezenlijk eigenlijk. Iedereen wil afscheid nemen. Het is net of we jaren weg gaan. In mijn beleving gaan we gewoon 3 maanden “op vakantie”.

Het inpakken was de gebruikelijke ramp. Het lukt mij echt niet: alles klaarleggen en dan de helft maar meenemen. Ik was al begonnen met het uitzoeken van een niet al te grote tas. Wel slim, want bij mij gaat elke tas, welk formaat dan ook, standaard tot de nok toe vol. En dat was hier dan ook het geval. Maar ik wilde helemaal niet zoveel meenemen... Helemaal in paniek heb ik Marika nog maar even gevraagd wat zij dan allemaal bij zich had... Gelukkig zat ik er niet veel naast. De tas staat klaar. (en soms gaat er stiekem toch nog wat bij).

Woensdag was afscheidsdag nr 1. Twee goede vriendinnen en later op de avond mijn roeiteam. Ze hadden een geweldige nazit georganiseerd. Natuurlijk eerst ff trainen. Hoewel we in ons team alle middelen aangrijpen om er een feestje van te maken, was het toch wel heel bijzonder. Iedereen, behalve ik, had iets te eten meegebracht en dat is dus standaard veel te veel, maar wel gegarandeerd erg lekker (vele kook talenten in het team). En tot mijn grote verbazing kreeg ik ook nog eens cadeautjes! Van praktisch tot vooral spiritueel: opdat ik weer gezond zou terugkeren. (gaat dus ook nog mee in de tas). Geweldig zulke vriend(en)innen, zo'n team. Het is wel raar dat je je op deze momenten pas eigenlijk echt realiseert wat je hebt.

geweldig zo'n team!

En koken kunnen ze ook nog eens!

Als het u niet goed komt!

Dit alles stond toch wel in een schrijnende werkelijkheid van enorme stress om onze visa. Twee maanden geleden hebben we een visum bureau benaderd om deze taak voor ons te regelen. Na al dat geregel rondom de verscheping leek ons dat wel een goed plan. In afspraak met het bureau hebben we een week of 6 gelden al onze bescheiden ingeleverd en tot onze grote verbazing (understatement) blijkt er nog maar 1 visum, van de 4 geregeld te zijn. We blijken nog van alles te moeten aandragen. Zelfs gisteren nog ging het mis. De werkgevers verklaring was niet correct. Er moest nog iets bij..... Na snelle check bleek, dat die info wel heel erg algemeen was (stond zelfs op het bandje van de ambassade) en het visumbureau had dat even over het hoofd gezien.... Resultaat: wij al meer dan een week giga in de stress (wat denk je van Marika, die echt naar India moet. Er staat een groep op haar te wachten...), mooie afscheid momenten krijgen een laagje, en vooral: er zijn maar 2 visa geregeld van de 4. Dat wordt een noodplan met nood paspoorten. Mogen we morgen op Schiphol nog even regelen..... En op het moment van schrijven is het 2e visum nog niet eens zeker.

Laten we zeggen, om het positief te houden, het schept een band.... Maar eh, die hadden we al.

Op naar de laatste paar uurtjes.... countdown loopt. Het moeilijkste afscheid komt nog.......