Agra

De Taj dus, zoals ze hem hier noemen. Niet een tempel, maar een Paleis, gebouwd voor de (2e van de 3) vrouw van de Indiase grootmongo Shah Jahan, Mumtas Mahal. (beetje geschiedenis kan geen kwaad toch). Helaas hebben ze er nooit gewoond. Voor de start van de bouw overleed Mumtas bij de geboorte van haar 14e kind.... Het is nooit bewoond en wordt nu, eigenlijk ten onrechte, een mausoleum genoemd ,omdat beiden daar begraven liggen. (deze kennis en og veel meer, allemaal, omdat ik zo goed heb opgelet toen mijn privé gids het mij uitlegde!). Zoals inmiddels al wel bekend ben ik niet zo van de reisgidsen als infobron voor dit soort dingen. Daar had ik in het verleden een reismaatje voor. (Jantine, ik mis dat nog elke x). Ik deed de planning, zij was de wandelende encyclopedie. Dan maar een “dure”gids.

Vanaf mijn restaurant/wifi lokatie: dakterras met uitzicht op de Taj

maar ook op wat daaromheen gebeurt

En ja, hij is mooi. Volledig in symmetrie gemaakt, lijkt te zweven als een luchtkasteel. Het marmer is prachtig zoals ook de bewerking ervan. Alles is met de hand ingelegd, niet geschilderd dus, met edelstenen. Heel subtiel.

Ik was vroeg opgestaan om om 6:30 voor de poort te staan. Dan zijn er nog niet zoveel mensen. Het is sowieso relatief rustig. Laagseizoen. Scheelt een berg in wacht rijen en geld! 

even het gras rond de Taj maaien...

voor de liefhebber :) Hoewel... het is geen echte.....

Mag ik op de foto? wel even betalen natuurlijk

 

Als Celeb

Ik werd wel gek van al die mensen die zo nodig met mij op de foto wilden. Of dat ik de een of andere beroemdheid ben! Maar ja, ik vind dat zij er apart uitzien met hun mooi sari's, dus zal ik ook wel raar zijn. In ieder geval zijn ze daar heel open in. Er zijn waarschijnlijk meer foto's van mij gemaakt dan van die hele Taj! (nou ja, overdrijven is ook een vak).

Wat later in de middag wilde ik wat meer zien en heb een tuk tuk chauf gevraagd om naar het rode fort te brengen. Hij bood aan (wat lief hè....) om mij rond te leiden door Agra naar ook wat andere bestemmingen. Natuurlijk heb ik de beste man een plezier gedaan en wat bleek, mijzelf ook. Hij wist veel te vertellen en bracht mij via het rode fort naar de baby Tai Mahal aan de andere kant van het water. Zeker zo mooi btw. Daar stond nog een soortgelijk “gebouw” ditmaal wel een mausoleum. Veel ouder. Tegen zonsondergang werd ik naar een park gereden, tegenover de Taj, waar je, als het goed is, de Taj kan zien verkleuren. Was wat vaag, kwam misschien ook door die wolk, die er net voor ging hangen...., maar wel een heel mooi plaatje! 

 

 

Natuurlijk wilde de tuk tuk chauf mij ook wel even naar een winkel brengen met van alles: sieraden, marmer werk en kleding. Ach, dacht ik, waarom ook niet. Wilde eigenlijk wel een sari aanschaffen. Nu ben ik niet blond, maar toen toch even wel. Na een half uurtje ging ik die winkel uit met een veel te dure sari (hij is het wel waard hoor, heb hem voor de helft van de prijs en hij is echt heel erg mooi: natuurlijk echte zijde met brokaat, allemaal handgemaakt), was niet van plan om een dergelijk bedrag te spenderen.... Voelde na de aankoop de voor mij bekende knoop in mijn maag. Heb ik altijd als ik voor mij gevoel veel geld heb uitgegeven (veel is hier een relatief begrip... voor dit geld koop je in nl nog geen jurkje, zei het bij de hema ofzo). Maar die is inmiddels weg sinds ik in de trein naar Jaipur hoorde wat een sari ook kan kosten (een veelvoud van wat ik ervoor heb betaald).

De laatste dag in Agra heb ik lui doorgebracht. In een park in de omgeving van het hotel. Je had daar prachtig zicht op de Taj en het was er relatief rustig. Indiërs, vooral de mannen, hebben de bijzondere gewoonte om hun ipod aan te hebben op een dusdanige manier, dat de hele omgeving in een straal van 500m kan meegenieten. Moet je nagaan als er een paar van dar soort heren door zo'n park lopen..

Er waren verschillende uitzicht punten, heerlijk overdekt en op een hen trof ik het nederlandse stel, wat net als ik in Hotel Sheela verbleef en ook op die dag zou vertrekken. Ook zij hadden even geen zin in nog meer bezienswaardigheden. Wel even gezellig om bij te kletsen.

Heerlijk relaxen met de Taj aan je voeten.....

's Avonds was het dan zover: treinreis nr 2. Hopende op niet plaats nr 6. en die had ik niet. De treinwagons zijn opgemaakt als sleeper: overal bedden. 4 aan de ene kant tegenover elkaar en 2 aan der andere kant in de lengte van het gangpad. Nr 6 is het boven bed parallel aan het gangpad.... Had ik de vorige keer. Bij aankomst, ik was met opzet vroeg, omdat die treinen zo akelig lang zijn en je meestal aan het uiteinde van het perron moet instappen, bleek, dat mijn trein wat vertraging had. Uurtje wachten. Na een half uur werd het half uurtje vertraging een uur..... ook moesten we naar het andere perron (trappen op, trappen af, met zware koffer in de hitte). Ik had het even gehad... het was heet, druk vies, laat, donker en ik voelde mij alleen op dat moment. Lang leve de iphone! Heb mijn eigen regel verbroken om niet te smssen (zo weinig mogelijk) en kon het niet laten om mijn vriend, Leonard op de hoogte te stellen van mijn ellende. Reactie, geheel in de lijn van de mars/venus gedachte: heel oplossingsgericht: hitte is een emotie en emoties kun je uitschakelen... (voor de heren onder ons: op dat moment helpen oplossingen niet, gewoon ff zeggen dat je meevoelt is voldoende). Gelukkig heeft ie het daarna dubbel en dwars goed gemaakt:).

Op zo'n perron loopt van alles en iedereen rond. Op een gegeven moment kwam er een man op mij af, duidelijk iemand die op dat station thuis hoort, beroepsmatig en begon een mooi gesprek. Op de een of andere manier was het of ik die man al jaren kende. Hij was duidelijk zeer spiritueel en bracht rust over mij. Heel mooi was dat. Hij was instaat om mijn aandacht op het positieve hier en nu te richten en was ook duidelijk op de hoogte van de gang van zaken. Zo af en toe kwam hij even langs. De rest van de tijd voelde ik mij gezegend met de geneugten van deze tijd: iphone en e-reader. Ik was trouwens al eerder vol goede moed in de achteraf blijkende verkeerde trein gestapt, waar natuurlijk nogal wat ophef ontstond over de dubbele bezetting van plek 4. Bij de check van mijn ticket kwamen we er achter (na een minuut of 10), dat ik in de verkeerde trein zat. Dezelfde express trein, maar dan de andere kant op.......

Op het perron kwam ik ook een stel Fransen tegen. Ze waren behoorlijk genept bij het boeken van hun ticket. Verkeerde klasse..., 3e klas en daar wil je echt niet zitten. Dat is echt zoals in de film: alles en iedereen op elkaar gepakt in een wagon. Stank, hitte, verdrukking. Ze kwamen naar mij voor hulp. Waarom, weet ik nog steeds niet. (zal wel zoiets zijn van: ook buitenlander, inmiddels totaal op mijn gemak. Gelukkig was mijn perron man er direct en kon de dames en heer helpen. Toen eindelijk de trein binnenkwam (2 uur vertraging) begeleidde hij ons naar de juiste wagon, met een tussenstop bij de conducteur. Daar werd even geregeld dat het franse trio ook in de airco wagon mee kon. (achteraf met een beetje bijbetaling, die direct in de zak van de bewuste conducteur ging). Mazzel! Mijn perron man hielp ons zelfs de trein in waar ik hem een dikke knuffel heb gegeven.

Met de Fransen deelde ik een coupe met een van oorsprong Indiase moeder en dochter uit Chigago en een Indiër. Weer geweldige gesprekken. Best wel meteen over de belangrijke dingen in het leven. Mooie mensen. Weer zo bijzonder. De Fransen gaan ook naar Jaipur naar een hotel met zwembad!!! Daar hadden Marika en ik het diirect na en half uur wandelen in Delhi al over: nu graag een duik in het zwembad! Misschien zoek ik ze wel ff op :).

Mijn opvatting: we lopen allemaal ons levenspad en kruizen elkaars wegen. Soms lopen we jaren met elkaar op en soms maar 5 minuten. En die 5 minuten kunnen net zo intens zijn als al die jaren. Dit was weer zo'n bijzondere ontmoeting met iemand van wie het lijkt of je hem al jaren kent. Die heb ik vaker de laatste tijd. Deze was kort. Ik hoop de andere nog een stuk langer te mogen meemaken....

Zal India wel zijn, mijn melancholische momentje.

Ben dus vannacht aangekomen in Jaipur (om 01:30 stond de trein stil op het station). Het hotel had idd voor een tuk tuk chauf gezorgd, die het midden in de nacht wel nuttig vond om zijn diensten pakket aan mij uit te leggen. Had ik ff geen behoefte aan. Moeeeeeeee. Eindelijk dan om 02:30 lag ik in mijn bed, fris gedoucht en al in een prachtige kamer (2 voor de prijs van 1: dubbel bed met douche op de kamer voor de prijs van een single room, lang leve het laag seizoen!). Heerlijk slapen..... Morgen (nu eigenlijk) uitslapen, beetje rondkijken, shampoo kopen ( heb ik moeten inleveren op Schiphol...) enzo. Morgen ben ik weer toerist!