Wachten......

Motoren weg..... Nu is het wachten.... Wachten op de visa..... Wachten op de te leen aangeboden camera's..... Wachten op het vertrek.

Na al die weken van haasten (krijgen we het wel op tijdaf???) is het nu relatief stil..... 
De voorbereidingen voor zo'n reis nemen enorm veel tijd in beslag. Dat valt niet te voorzien als het idee ontstaat. Velen hebben getwijfeld: gaat het ze lukken? En dat bleek niet te slaan op ons (on)kunde, maar op het tijdspad, dat wij hadden, om alles te kunnen regelen. Het is geweldig om te zien hoe 2 mensen, die elkaar eigenlijk nauwelijks kennen (bij aanvang van het plan) zo op elkaar ingespeeld kunnen zijn. Tijdens de voorbereidingen bleek, dat we vanzelfsprekend bepaalde taken op ons namen. Een gladde verdeling. Ik moet wel zeggen, dat ik het geluk had, dat ik veel tijd had om overdag van alles te doen. Maar ook Marika heeft onverwacht veel kunnen doen (gewoon gedaan!) rondom haar werk. In dit proces hebben we elkaar steeds beter leren kennen en zijn we echt goede vriendinnen geworden. We weten wat we van elkaar kunnen verwachten, ook tijdens de reis. Onze rugzakjes zijn op tafel geweest en we blijken zeer goed om te kunnen gaan met elkaars eigenaardigheden. Niet dat we verwachten, dat alles gladjes gaat verlopen. We zullen elkaar wel eens letterlijk, maar zeker figuurlijk in de haren vliegen (nee, dan nemen we geen foto's:)), maar dat moet je incalculeren. Er is dus niet alleen aan de praktische dingen gedacht; we hebben ons mentaal ook voorbereid en doen dat nog steeds. 

Het is natuurlijk niet alleen maar wachten. Er moet nog wel het één en ander gebeuren. Vooral mijn nieuwe GPS (Garmin Montana) vereist nog de nodige aandacht. Profielen instellen, kaarten laden, hoe gaat het eigenlijk met open street maps. Weet het nog niet, maar moet het wel weten!  (ben zoooo slecht in het netjes volgen van gebruiksaanwijzingen en instructieboekjes...). Na lang zoeken, hebben we dan ook nog de gewone papieren landkaarten van alle landen bijeen. Nog een hele klus geweest. Lang leve de gespecialiseerde reisboek winkeltjes! Er zijn er nog maar heel weinig en ook deze zijn bedreigd met uitsterven. Zonde!

Van de week had ik eindelijk weer tijd voor vriendinnen. Dagje sauna voor de broodnodige ontspanning. Dagje de stad in. Utrecht.. Heb ik ooit nog gestudeerd. Van te voren leek het een prima optie: kan ik nog lekker de laatste aankopen doen voor de reis gecombineerd met goed gezelschap. Dat laatste was absoluut het geval, maar de inkopen bleven beperkt tot kaarten en Lonely Planets (ja, ja, ik weet het, zooooo 2011). Ik heb eigenlijk alles wel en in India is het goedkoper! Alles, behalve datgene waar we nog op wachten....

Gisteren is ons schip vertrokken. Met de techniek van vandaag de dag, is zo'n schip dus prima te volgen, dankzij track and trace (o ja, dat wilden we eigenlijk ook nog... een tracken trace systeem... Iemand nog tips?). Voor de fanatieke volgelingen of overbezorgde motor fans:  

http://www.shiptracking.eu/ais/#/gotovessel?mmsi=356581000 

(zoek naar COSCO ASIA). Het schip ligt, as we speak, voor Londen te wachten. Niet wachten! Opschieten! De verwachtte aankomst datum in Calcutta: 15 juni.... tkennet. Die site zal continu openstaan hier op mijn laptop, zo tussen het regelen van de laatste loodjes voor vertrek. (verzekeringen regelen voor "je weet maar nooit", mensen machtigen op van alles, want "je weet maar nooit", huis opruimen, want er komt iemand tijdelijk wonen, GPS toestanden, camera's uitproberen, reis apotheekje bij elkaar sprokkelen, enzo). Hmmm toch nog best nog wel druk. Gelukkig is er verrassend veel tijd voor leuke dingen:). Dat maakt het wachten op 2 juni wel erg plezierig.