Capadocia naar Hongarije

Na een snelle tenteninpakactie vertrekken we richting Istanbul. Zoals we gewend zijn hier zijn de wegen weer prima en we schieten aardig snel op. Onderweg rijden we een hele tijd langs een zoutmeer. We stoppen halverwege de ochtend voor een verlaat ontbijt aan de oever van het zoutmeer wat eigenlijk geen oever is omdat het bijna geheel opgedroogd is. We lopen een eindje het zout op en dat levert een stoer plaatje op. 

Toen we aan het ontbijt zaten kregen het beeld voor ons dat het net leek of dat we aan een bevroren meer zaten en dat de mensen ver weg aan het schaatsen waren. Heel bizar beeld als je bedenkt dat het daar rond de 35 graden was. Tegen de avond bereiken we Izmit en net buiten de stad vinden we een hotel waar we de motoren achter in de tuin mogen zetten. Als we die avond onze ontbijtinkopen gaan doen raken we aan de praat met een Turkse meneer die 42 jaar in Duitsland gewerkt had en nu hier van zijn pensioen geniet. Hij schonk ons 3 meloenen, geweldig toch?

De volgende ochtend gaan we verder in de richting van Istanbul met als uitbestemming de camping in Kylios. We rijden Istanbul in om een uur of 9, rijden nog ff verkeerd maar dan vinden we toch de weg naar de Europabrug. Omdat we dachten dat we echt niet op de brug konden stoppen om dit memorabele moment vast te leggen, stoppen we voor de brug op de vluchtstrook om een fotootje te maken. 

Heel langzaam rijdend in de 2e versnelling rijden we naast elkaar staand de Bosporus over naar Europa. Het was een emotioneel moment om Azie achter ons te laten........

Om half 11 in de ochtend waren we al op de camping gearriveerd, we zijn uiteindelijk heel snel door Istanbul gereden. De camping bleek anders dan op de website vermeld stond...... een dorre boel en niemand die een woord buitenlands sprak. Een jong Duits stel vertelt ons dat het 2.5 uur duurt om met openbaar vervoer naar Istanbul te reizen. Hier schrokken we wel van en ons eerste echte meningsverschil was een feit....... Ik wilde doorrijden en niet op deze dorre plek blijven en het voorstel van Mirjam om terug naar Istanbul te gaan en om daar dan een hotel te zoeken, vond ik helemaal niets. Eerst een bakkie en een koppie thee gaan drinken en dan zien we wel verder. Mirjam gaat informatie inwinnen in een hotel over de bustijden en komt terug met de mededeling dat het maar 1.5 uur duurt en dat er elk half uur een bus vertrekt. Op het terras aan zee zit een Turks gezin waarvan ik de man al eerder in het dorp gezien had op zijn motor. Zij vertellen hetzelfde over de bustijden en regelen meteen een vrije toegang tot het strand voor ons (wat anders 7.5 euro p.p. kostte). We zijn terug naar de camping gegaan en we gingen ons installeren, inclusief de hangmatten. Toen eindelijk alles stond kwam de camping-opa op ons af en sommeerde ons de tenten elders te plaatsen, we stonden op een camper-plek. De beste man had de hele tijd naar ons zitten kijken en wachtte met zijn fantastische mededeling tot wij helemaal klaar waren. Nu, dan had ie M&M nog niet ontmoet..... dat was dus een no go voor ons. De kleinzoon probeerde te bemiddelen, hij sprak wel Engels, zonder resultaat. Wij bleven staan waar we stonden. Later waren we even goede vrienden, totaal geen probleem meer. 

's Middags zijn we naar het strand gegaan en hebben heerlijk van de Zwarte Zee genoten

De dag erna zijn we naar Istanbul gegaan. Eerst een deel met de bus en toen met de metro, een prima verbinding en je ziet nog iets onderweg als je zelf niet hoeft te sturen.

Istanbul is een prachtige stad en we hebben de Agya Sofia en de Blauwe Moskee van binnen bekeken. 

Op de bazaar heb ik laarzen met bijpassende handtas gescoord, helemaal geweldig.... paste nog prima in mijn tas. Wat hangen we de toerie uit zeg........ om 5 uur verzamelden we ons voor de Agya Sofia om met een boottocht over de Bosporus mee te gaan. Ook dit was geweldig mooi. We voeren onder de Europabrug door waar we de dag tevoren overheen gereden waren, het Topkapi Paleis en we zien de Blauwe Moskee en de Agya Sofia van de waterkant af. Ook voeren langs het Galatasaray-eiland waar je voor 35 euro entree gebruik mag maken van het luxueuze zwembad en natuurlijk loop je dan de kans om spelers tegen het lijf te lopen. Terwijl we varen gaat de zon onder wat een schitterend effect heeft op de gebouwen langs het water. Istanbul heeft een indrukwekkende skyline!!!!!

Met de metro en bus gaan we weer terug naar Kylios en proberen nog even in onze hangmat te gaan liggen. Het lukt het nog eventjes totdat de Turkse overburen ons een bord met eten brengen. Het dochtertje zei heel lief: This is for you! We komen onze hangmatten uit en gaan naar de overburen die ons naast het eten ook raki aanbieden. Ahhhh dat hadden we nog niet gedronken in Turkije, heerlijk! De meisjes vonden onze hangmatten zo leuk dat pappalief onze hangmatten over heeft genomen voor ze. 

Vol goede moed vertrekken we van de camping richting Bulgarije en we willen zo ver mogelijk komen. Sofia, of nog liever voorbij Sofia is het doel van vandaag. We zijn Istanbul al voorbij en zijn snel op de snelweg naar Edirne; alles gaat vlotjes. Op een gegeven moment zie ik in de verte een grote donkere vlek in de lucht. Vogels maar wat voor vogels dan…. Hele grote zo te zien. En inderdaad, grote vogels….. Duizenden ooievaars zweven daar prachtig op de thermiek!!! Ik heb nog nooit zoiets gezien, wat een schitterend gezicht is het en even later zien we hetzelfde tafereel nogmaals. De Turks-Bulgaarse grens is een fluitje van een cent. Er staat veel verkeer voor de douanepoortjes maar wij rijden er langs, best erg maar ja….. Het is erg warm en dan doen we soms dingen die misschien niet zo netjes zijn.

Bulgarije ziet er meteen Oostblokachtig uit. Het is geweldig mooi daar en we stoppen voor de lunch bij een uitspanning met uitzicht op de benzinepomp…… niet zo gezellig maar we hebben reuzenhonger. Zalig lamsvlees eten we daar; Mirjam een stoofschotel en ik een spies. We krijgen een megasalade erbij geserveerd met geroosterd brood. Als onze buikjes weer rond zijn (zien we het nu goed????? Worden onze buikjes weer ronder na een week Turkije ???? Arghhhh… ) rijden we verder naar Plovdiv. Net als we de snelweg weer opdraaien houdt mijn motor in. Hij reageert niet meer op het gas. Ik denk: misschien een vuiltje in de benzine of zo en schakel van de 6e naar de 5^e versnelling maar er gebeurt niets. Langzaam verlies ik snelheid en ga naar de vluchtstrook waar de motor ook daadwerkelijk afslaat. Mirjam rijdt voor me en ik hoop dat ze snel in de gaten heeft dat ik niet meer volg. Ik stuur haar een sms met de mededeling dat ik langs de kant stilsta. Even later zie ik haar in tegengestelde richting langsrijden en eventjes later staan we samen in de hete zon, niet wetende wat er aan de hand is. Ik heb Ruud en John gebeld om advies en ook heb ik de ANWB gebeld (joepie….. We zijn in Europa!!!). Ik wordt opgeladen en ze willen me naar een autogarage in Plovdiv brengen terwijl er in Sofia een BMW dealer is. Er wordt geen meter gereden voordat de ANWB hun goedkeuring geeft voor de 120 km rit naar Sofia. Dit had nogal wat voeten in de aarde allemaal. Ten eerste duurde het erg lang voordat veegdienst kwam; er was iets misgegaan met de melding waardoor we meer dan 2 uur gewacht hebben langs de snelweg onder een boompje. Mirjam heeft haar picknickkleedje gepakt en zoals altijd vermaken we ons wel weer. We maken domme foto’s van elkaar maar ook wel mooie voor op het blog. 



gewoon blijven lachen....



De motor wordt opgeladen terwijl ik aan de telefoon met de ANWB ben en eindelijk is er iemand die begrijpt dat ik niets aan een autogarage heb en naar Sofia moet. Mirjam rijdt in een slakkengang achter de hulpdienst aan en we rijden in Sofia meteen naar de dealer die natuurlijk al lang gesloten is. De Bulgaarse hulpdienst heeft ondertussen al wel geregeld dat onze komt al aangemeld is bij de dealer en dat we voor de volgende ochtend om 08.30 uur een afspraak hebben. Ook is er een hotel geregeld, petje af voor deze service. Het hotel heeft een heerlijk restaurant aan de overkant van de straat zitten en we maken er het beste van en eten gerechten waar je je vingers bij aflikt.

De volgende ochtend ga ik bij Mirjam achterop naar de dealer, Kamor Auto. We zijn op tijd maar de monteur niet…… na een uurtje wachten daar (we kregen koffie en thee en we konden gebruik maken van de computer, wat een service daar) komt Nikolay en die meet mijn motor door en de conclusie is dat de brandstofpomp kapot is. Het is nu dinsdagochtend en als zij in Duitsland een nieuwe bestellen dan zou hij er pas vrijdag in de loop van de dag zijn. Dit duurt te lang!!!!! Mirjam belt naar De Knalpot in Rilland met de vraag of zij ze op voorraad hebben, wat het geval is en ik bel naar Rob Plas uit Halsteren en hij zegt me toe dat ie in een uur in Rilland is. Mirjam laat nog een spiegel en een knipperlichtglaasje meesturen en Rob gaat naar DHL in Roosendaal en DHL garandeert dat het pakketje er de volgende dag voor 12.00 uur is. GEWELDIG!!!!!!!!! Een hele grote pluim voor De Knalpot en Rob!!!!

Vroeg in de middag gaan we terug naar het hotel. Mirjam is moe en gaat een tukkie doen en ik ga naar het zwembad van het hotel. Het is ook hier weer snikheet. Ik heb lekker liggen doezelen in de schaduw en een tijdje later komt Mirjam beneden en hebben we lekker gezwommen en zelfs gedoken van de duikplank. Die was maar 2.5 of 3 meter hoog, geen probleem maar een stel jonge gasten vonden het wel heel erg interessant die “oude” vrouwen die duiken van een duikplank hahaha. Het ritueel van de avond ervoor herhaalt zich….. Mjam mjam weer heerlijk dineren aan de overkant.

We besluiten om de volgende ochtend wat uit te slapen en dan naar de dealer te gaan. We zien op de track & trace dat het pakje in Sofia is en met een koerier mee is. De receptioniste belt naar DHL en weet ons te zeggen dat het pakje pas om 13.30 uur er zal zijn. Nikolaj de monteur, vervangt nog een mistlamp een o-ringetje links aan het blok (geen idee hoe het daar heet) en het ventiel van mijn voorband want die loopt nog steeds zachtjes leeg. Bij Mirjam vervangt hij een o-ringetje waar je de olie bij moet gooien, niet die van het dopje maar het deel wat vast zit. Ja, ja technisch ben ik maar niet heus.

Uh Mariek, lukt het?

Nou, laat Nicky het maar doen

Ik krijg zelfs nog een ketting van hem en triestig kijkt hij ons na als we om 15.00 uur vertrekken uit Sofia. We rijden tot net voor Belgrado in Servië. Het gaat snel nu we alleen maar snelwegen rijden. Niet zo leuk maar we moeten kilometers maken en in dit deel van onze reis kunnen we makkelijk nog eens komen, dit in tegenstelling tot de kilometers die we in India, Nepal, Pakistan en Iran gemaakt hebben. We vinden een alleraardigst hotel met jawel, wéééér een geweldig restaurant met zalige huisgemaakte wijn.

De volgende ochtend maken we geen gebruik van het ontbijt en krijgen een lunchpakketje mee. We vertrekken om half 7 naar Hongarije. Ook bij deze grens rijden we langs de wachtende auto’s waardoor dit bijna geen tijd kost. Weer alleen maar snelweg van Szeged naar Budapest en van Budapest naar Mosonmagyaróvár waar de snelweg af gaan naar Halászi waar mijn tante en oom wonen. We arriveren daar om een uurtje of 1. Wat een thuiskomst is dit al voor mij zeg; zoveel liefde, zoveel blijdschap, ongelofelijk. 

Mijn tante had ons pas vrijdag verwacht maar toch had ze zalig eten voor ons! ‘s middags zijn we naar het huis van mijn ouders gegaan en hebben daar wat gerelaxed. Erika komt ons halen om mee naar het dorp te gaan waar iets folkloristisch te doen is. Er wordt Hongaarse muziek gemaakt en er wordt gevolksdanst. Wijn met sodawater wordt uitgedeeld en we vermaken ons prima.

De volgende dag hebben we uitgeslapen en zijn we gaan zwemmen in een zijtak van de grote Donau die door het dorp stroomt en daarna werden we verwacht voor de lunch bij mijn tante en oom. 

Tja, we zijn wel afgevallen, maar zoveel mag er nog meer af!

 

Die middag neemt mijn oom ons, Erika, mijn nicht met haar zoontje Edwin van 5 maanden en nog een vriendin met 3 kindjes mee voor een sightseeingtour naar Szigetköz; een eilandengebied in het stroomgebied van de Donau. Natuurlijk stoppen we ergens om iets te drinken en aan het eind van de dag gaan we nog even met Erika mee naar haar huis.  

We kunnen daar gebruik maken van de laptop om een overnachtingsplaats voor zaterdag te zoeken. We zien zoveel hotels en gasthofs dat we maar zien wat we doen. Op de terugweg gaan we langs mijn tante en oom om afscheid te nemen. Het werd weer een tranendal… dat heb ik altijd als ik daar kom en als ik weer weg ga. We willen de volgende ochtend om 7 uur gaan rijden en dan zover mogelijk komen. De weersvoorspelling is niet best en hoe meer kilometers we droog rijden des te beter. Mijn oom is om kwart voor zeven al bij ons en zwaait ons uit……….