(naar) Delhi

Na een berg stress van het verkrijgen van de benodigde visa, kregen we op vrijdagavond 19:00 het verlossende telefoontje (we moesten er wel zelf voor bellen...), dat in ieder geval het visum van India geregeld was. Wel lekker op tijd als je de dag erna weggaat. Door de zoveelste fout bij het visumbureau was het niet meer mogelijk om ons visum voor Pakistan te bemachtigen. Iran zouden we sowieso al onderweg moeten regelen. De afgelopen week werd behoorlijk overschaduwd door onze visum problemen. Geef je ruim 7 weken voor vertrek 1 ding uit handen, omdat het geregel van de verscheping van de motor veel tijd en energie heeft gekost en dan dit! We hebben ons suf gebeld, zijn 2x lang gegaan bij het bureau, waar we behoorlijk kwaad zijn geworden. Het heeft een beetje geholpen, in ieder geval kunnen we weg. Echt veel vertrouwen hebben we nog niet over de andere visa. We hopen, dat de afspraken die er nu gemaakt zijn worden nagekomen.....

Maar, we zijn dus weg. Zaterdag ochtend om 6:30 stond de taxi voor: mijn ouders. Ze hebben ons, inclusief Robin, de dochter van Marika, naar Schiphol gebracht. Om 11:30 / 11:45 gingen onze vluchten. Marika eerst met haar groep en ik een kwartiertje later. Er was nogal wat commotie bij de Marechaussee waar we noodpaspoorten hebben moeten aanvragen om de ontbrekende visa in te krijgen. Pakistan kan niet met een noodpaspoort, we zouden moeten omvaren etc etc. Na enig geregel hebben we de paspoorten dan toch gekregen en konden we afscheid nemen van onze geliefden. Toch wel behoorlijk heftig. Vooral het afscheid van mijn kersverse vriend.... Ken je elkaar net een paar weken (net een beetje) en dan alweer weg voor een lange tijd.......

De vluchten liepen gesmeerd. Naar Moskou trof ik goed gezelschap naast mij en de vlucht naar Delhi had ik het geluk, dat de Indiase jongeman een plek elders verkoos, dichter bij zijn vrienden (het vliegtuig zat niet vol) en had ik dus 2 plekken voor mij alleen. Midden in de nacht, 03:00 plaatselijke tijd (het is hier 3 en half uur later dan in NL) kwam ik aan op het vliegveld. Prima modern vliegveld, net als in Moskou trouwens. Bagage was zo binnen en het krijgen van een taxi kan gemakkelijk geregeld worden als je weet hoe. Van te voren had ik Marika gevraagd hoe dat gaat en ja hoor, je kunt bij een loket een ticket kopen voor een taxi, dan gewoon naar buiten wandelen naar de genummerde taxistandplaats en weg. Natuurlijk, zal de vermoeidheid zijn geweest, liet ik mij overhalen om mij te helpen. Een man gaf aan waar ik heen zou moeten, maar bleek toch wat eigenbelang in de zaak te hebben. Na een heen en weer gepraat een telefoontje naar het hotel, waar niemand opnam en uiteindelijk een telefoontje naar de al slapende Marika, konden we weg.... Omdat het zo laat was een relatief kort ritje. Om 4:30 was ik dan in het hotel waar alles perfect geregeld was en konden we (Marika moest ik wakker maken om in de kamer te kunnen komen) eindelijk gaan slapen....

De volgende dag zijn Marika en ik na een heerlijk ontbijtje op pad gegaan. Allereerst op zoek naar een kantoor waar ik trein tickets kon boeken voor de volgende periode. Direct om de hoek zat een bureau waar alles te regelen viel en hebben we kennis gemaakt met de Indiase variant van het Brabants kwartiertje. 10 minuten zijn daar minimaal een half uur, maar alles was wel geregeld. Trein tickets in the pocket!

Op naar de oude stad. Marika en ik hebben eigenlijk nog nooit samen gereisd, maar bleken gelukkig hetzelfde interessant te vinden. Het rode fort hebben eens aandachtig van buiten aanschouwd en zijn de kleine steegjes in gegaan richting de moskee. Geweldig wat je daar tegenkomt. Om eerlijk te zijn viel de hitte en de stank mij erg mee, wat niet wil zeggen, dat je niet duidelijk kon merken waar iemand zijn behoefte had gedaan ergens in een hoekje, maar ik heb erger mee gemaakt. De meest bizarre taferelen kom je tegen. De straten zijn stoffig, vuil ligt overal, iedereen ligt overal te slapen of je wordt “lastig gevallen” met vragen: do you want a taxi, do you want...... We blijken een hele bezienswaardigheid: 2 vrouwen, zo groot (we zijn echt groter dan bijna iedereen daar). Het is nu laag seizoen, dus zijn er niet echt veel andere touristen en dan val je nog meer op.

Nice, the MAC!

Als we weer bij een hoofdstraat aankomen staat daar een grote sikh tempel. We twijfelen. Ik wil graag binnen kijken, maar weet niet of dat gepast is.

Out of nowhere komt er een man naar ons toe die ons begeleidt naar een kantoortje. Daar worden we voorgesteld aan een man die later “Lucky” blijkt te heten. Hij heeft ons het hele complex laten zien. Echt bijzonder. De tempel, waar we hebben geluisterd naar voor ons onverstaanbare voorgelezen teksten, maar ook naar de andere verblijven. De Sikhs zijn zeer gastvrij en hun tempel is dan ook open voor iedereen. Iedereen kan gebruikmaken van de maaltijden, die er meerdere malen per dag bereid worden. Lucky heeft ons de keuken, waar de chapatti women aan het werk waren en eetzaal laten zien. Hier komen we voor, voor dit soort geweldige kijkjes achter de schermen. Ik hoop dat we er nog meer mogen meemaken. 

 

Natuurlijk zijn we ook gewoon touries en konden we het niet laten om ons eerste maal bij de mac te scoren. Dit echter ook wel uit voorzorg. Meteen de eerste dag je ten bij straattentjes kopen is vragen om moeilijkheden. Heb zelfs cola gedronken voor het goede doel en het bleef zitten (voor de intimi).

Na een toch al wel weer lange dag in oud Delhi zijn we terug beland in ons hotel, waar de groep van Marika al aanwezig was. Even opfrissen en aan tafel. Nog 1 maaltijd in “bekend” gezelschap.....

De volgende ochtend zou Marika met haar groep al om 05:30 vertrekken naar het treinstation op weg naar het noorden, naar Dehra Dun. Ik kon uitslapen (nu werd mijn nachtrust verstoord door de vertrekkende Marika) en ben om 10:00 naar het treinstation vertrokken met de tuk tuk. Een hele ervaring btw. Wat een gedoe zeg op dat station. Giga perrons en ik moest natuurlijk helemaal achteraan zijn. Ik had een 2e klas AC (Air Condition) ticket en dat is goed voor een gereserveerde zit/slaapplek. Bij wens kan je zitten of gaan liggen. Uiteindelijk bleek ik een bovenste bed geboekt te hebben. Daar kwam ik pas veel later achter en was gewoon beneden gaan zitten. De coupe deelde ik met een familie, een vrouw met dochter en een man alleen. Zij spraken redelijk tot goed verstaanbaar engels en waren uiterst vriendelijk. Ik heb mij trouwens vooralsnog niet 1 keer bedreigd gevoeld, ook niet in oud Delhi. Met de man, een officier bij de veiligheidsdienst, heb ik lange gesprekken gevoerd. Echt interessant om weetjes over onze landen uit te wisselen. Ik ben niet zo van de boeken, dus echt giga ingelezen ben ik niet. Dit is een betere manier om aan informatie te komen! Ik weet nu, buiten het school-, religie-, regeringssysteem ook, dat je in Manali geweldig kunt raften!

Na 3 uur kwam ik aan in Agra, waar ik nu zit. Het hotel had ik van te voren uitgezocht en was zo gevonden. Prima te doen. Met een bord chapatis voor mijn neus en een heerlijke curry is het prima uit te houden in de toch wel behoorlijke hitte. Het is bewolkt en heel af en toe een buitje. Alleen de temperatuur is dus on-hollands. Onderweg heb ik enkele visitekaartjes uitgedeeld, dus het wordt nu toch een uitdaging om een vertaling te gaan publiceren. Later.... En zo zijn we beland in India. Nu even alleen hier. Wel wennen..... Mis mijn vrienden en vooral mijn vriend in NL.... Maar gelukkig wacht de Taj Mahal op mij! Een mooi af/verleiding. Morgen ga ik erheen. Nu nog even rondkijken in de buurt en gebruik maken van een adresje wat ik net kreeg om te gaan eten vanavond. Met gratis wifi! Kan ik dit stukje meteen even posten.