Pokhara - grens India

Vandaag was mijn eerste echte reis dag.... voor mijn gevoel dan. Eindelijk het vrije gevoel, eindelijk weer lekker kunnen mijmeren onder het rijden. Kunnen wegdromen en ondertussen genieten van de prachtige omgeving....

Ja, het lijkt soms een beetje op andere bergketens, zeker de gehele infrastructuur, maar de huizen en mensen zijn duidelijk anders. En er zijn rijstvelden in verschillende stadia, prachtige rivieren, nu vol met modder door de regen. De Moesson mag een nadeel zijn vanwege de regen, blubber op straat, wolken, die het uitzicht bedekken van de hoge bergtoppen, maar het heeft ook een duidelijk voordeel. Alles is groener dan groen, van dat zatte frisse groen, dat wij in de lente zien. Zo mooi! Het geeft ook een soort glans over alles....

Ik heb genoten. De afwisseling van stad naar platteland, arm naar rijk, ze zijn enorm. Vanaf Pokhara rijden we weer de bergen in. We moeten naar beneden naar Butwal aan de zuidgrens van Nepal met India. Van daar uit gaan we naar het westen. Richting de westgrens Nepal/India. Weer een prachtige pas, net als naar Katmandu. De weg is hier alleen veel breder, makkelijk te berijden (natuurlijk verwachten we achter elke bocht een verrassing en die zijn er genoeg). Heerlijk rijden zo.

Rond het middaguur zie ik in een klein dorpje een schattig restaurantje. De meeste mensen spreken hier alleen Nepalees, en ook hier trekt het hele (kleine) dorpje uit om onze gevaartes te bekijken. De enige man die engels spreekt, op de eigenaar van het restaurant na, bestookt ons met vragen. Altijd dezelfde: waar komen we vandaan, welk merk motor is het en hoe duur.

In het restaurant wordt heerlijk voor ons gekookt: rijst (natuurlijk) met Dal, iets met kip en een curry-achtig iets met groente. Als toetje: yoghurt (van die echte dikke) met een schijfje mango. Lekker kopje thee (sterke zwarte thee met suiker, ja mensen, ik weet het, dat drink ik ook nooit.... slappe bakkie voor mij en zeker geen suiker, maar alles went....)

Het was heerlijk! Hier kan je dan weer een paar uurtjes mee verder

Na Butwal verandert het landschap enorm. We rijden nu aan de voet van de bergen en het lijkt wel of we in Afrika beland zijn.

Ik waan mij (weer) in een documentaire, reisprogramma, voel me Floortje Dessing in hoogst eigen persoon. Heb ook zo de neiging om alles te willen filmen. We hebben een helm camera. Ik de steuntjes in Katmandu ook geïnstalleerd, één op mijn helm en één op de valbeugel van mijn motor. En ik heb van Katmandu naar Pokhara ook een stuk gefilmd. Nu hebben we de camera te leen. En we ontvingen het pakketje vlak voor vertrek. Ik heb hem alleen even snel kunnen uitproberen thuis en toen bleek, dat mijn laptop eigenlijk te oud was, videokaart niet goed genoeg, om de filmpjes te kunnen bekijken en bewerken..... We zijn dus afhankelijk van een internet café met goede PC's.... Balen hoor. We komen er achter, dat het bijhouden van het blog veel tijd in beslag neemt. Het schrijven in 2 talen, de foto's uitzoeken, bewerken (alleen het formaat, de rest komen we echt niet aan toe) en dan plaatsen. Soms zijn we er een halve dag mee bezig, maar we vinden het te belangrijk, zeker voor als we terug zijn, maar ook voor alle lezers en sponsoren, dus we houden vol.

Filmen dus... Ging vandaag niet lukken. Morgen probeer ik het weer! Het was zo bizar. Aan de rand van Butwal rijden we nog langs een onderzoeksinstituut, een samenwerkingsverband tussen Korea en Nepal en een paar kilometer verder rijden we die Afrika scene in. Plaggenhutjes, geiten, niet te omschrijven.......

En dan rijden we weer de bergen in. Hier is het veel armoediger. We hebben er al een behoorlijk stuk opzitten alhoewel we laat zijn vertrokken vanwege de regen vanmorgen (10:00u). Het is bijna 17:00u en we naderen een grotere plaats. We zijn benieuwd wat het gaat brengen.... Het is een puinhoop in B...., maar het hotel is eigenlijk best grappig. Een leuke kamer, waar ooit eens heel veel zorg aan is besteed. Niet dat het er nnu zo heel erg slecht uitziet, maar het cntrast met onze kamer in Pokhara is toch wel groot. En zo schoon als de guesthouses en hotels daar is het hier ook niet, maar zeker acceptabel.

Na het gebruikelijke hoognodige douchen (wat zijn we goor na zo'n dag rijden, getver) gaan we naar beneden om eten te scoren. Om de hoek vinden we iets, waar we buiten kunnen zitten. Het is hier weer wat warmer dan in Pokhara, dus een windje is wel prettig koel. Ook hier kunnen we met handen en voeten duidelijk maken dat we iets willen eten en krijgen een heerlijk noodle gerecht met lamsvlees. Voor mij wat aan de pittige kant, maar het smaakt heerlijk!

Er dreigt een giga bui en om eerlijk te zijn is dit plaatsje niet de moeite waard om nog veel blikken waardig te gunnen dus we trekken ons terug in onze kamer.... Lezen, slapen en morgen vroeg weg, terug naar India. Ik zal Nepal missen..... wat een bijzonder land.... Om te rijden 10x prettiger: betere wegen, minder druk en vooral zijn de medeweggebruikers een stuk socialer. De truckers en buschauffeurs en zelf de bus passagiers kijken met je mee en seinen als je in kunt halen. Geweldig! Nepal is een aanrader!

En hoe kan het lopen. De volgende dag staan we op, kijken uit het raam: alles grauw en het miezert...... Dan ziet de wereld er meteen heel anders uit......

Onder het bepakken van de motoren houdt het op met zachtjes regenen. We hebben geen zin meer om nog langer in dit troosteloze oord te blijven, doen onze regenpakken aan en vertrekken. Het landschap is het zelfde als gisteren, maar het voelt anders..... En dan wordt het steeds droger! En droog! Joepie, daar is het weer. Nepal is (weer) geweldig. We zien aapjes langs de kant van de weg, komen langs en door nog meer van die “Afrika” dorpjes. We doorkruisen 2 National Parken, waar op de borden wordt aangeven dat er tijgers zijn.... Weer het grote dilemma van onze reis....... We kunnen eigenlijk niet lang genoeg blijven om alles te zien. We hebben een tijdslijn waaraan we ons toch wel een beetje moeten houden. En aangezien we in Calcutta wat tijd verloren hebben.... Geen National Park.


Maar wel nog een mooi plaatje voor mijn broer Roel:

Mooi h`e zo'n Nepalese bakstenenfabriek!

Dan komt de grens. We rekenen op 2 uur