Inklaren

Door Marika:

Op maandagochtend zijn we naar de Customs Office gegaan omdat we daar een afspraak hadden om 11 uur ongeveer...... We waren er op tijd, te vroeg dus, en we kregen te horen dat degene voorlopig er nog niet zou zijn. We besloten om dan maar eerst de factuur van Globelink te gaan betalen en daarna weer terug te gaan naar de Customs Office. Ook nu weer werden we hartelijk ontvangen en na betaald te hebben gingen terug. Degene die we moesten hebben was inmiddels gearriveerd en we konden meteen door. Tergend langzaam werd alles met de hand geschreven, waarna alles beneden weer werd overgetypt en ondertussen wij maar wachten en wachten. Niet dat ze ons lieten wachten maar het gaat gewoon niet sneller. Enfin, eindelijk was het werk hier gedaan en moesten we naar de docks. Tjeetje zeg, wat een gedoe weer met de taxi.... een vaag adres in het havengebied van Calcutta, mensen die geen Engels spreken en ondertussen is het niet te harden van de hitte en de vochtigheid. Rijdend tussen de krotten door arriveren we bij Sonai waar we, weer aan het eind van de dag, hartelijk ontvangen worden, en ja weer met thee en water. Er werd voor ons gebeld door de Operations Manager naar de Customs in het havengebied en er werd een afspraak gemaakt met de Superintendant(SI) Customs voor dinsdagochtend 11.30 uur die eerst nog papierwerk moesten doen en hierna zouden zij meekomen en bij het openen van het krat aanwezig zijn. Dit kon niet meer vandaag afgehandeld worden omdat het al laat was. Wij hadden de taxi laten wachten en die bracht ons weer naar ons hotel.

Dinsdagochtend gingen we op tijd op pad naar het adres wat we gekregen hadden van de Operations Manager (Kidderpore Docks, Gate 3). We mochten het terrein niet op omdat we geen pasje hadden, nu dit weer, we hadden geen zin om pasjes te laten maken want hoe leg je weer uit waarom je naar binnen moet. We zijn begonnen met bellen met het kantoor van de SI; hij was niet aanwezig, was nog op het Customs Office in de stad en zou hierheen komen. Om de tijd te doden zijn we naar de overkant van de straat gegaan om een colaatje (ja ja Mirjam drinkt nu cola!!!!) te drinken. En ook nu weer... heet heet heet.

Na een tijdje gingen we weer naar Gate 3 en een tijdje daarna kwamen er een stel mannen van het kantoor van de SI naar buiten (!) om ons te woord te staan. Er scheen heen en weer gebeld te zijn dat we er stonden te wachten. De SI kwam er ook aan, een half uurtje later dan afgesproken. Onze carnets en paspoorten werden mee naar binnen genomen en even later ging de SI en nog iemand mee naar Sonai om de krat te inspecteren. De taxi werd zelfs voor ons betaald! Na weer wat papierwerk daar gingen we dan eindelijk naar de krat...... en ja hoor.... daar stond ie..... helemaal picobello. Ik begon spontaan te brullen, zo blij was ik! Mirjam volgde niet lang daarna.

Wij hadden gereedschap meegenomen om de krat te openen maar dat bleek niet nodig..... er waren een heleboel mannen van Sonai om de klus te klaren, achteraf voor 90 roepies = 1.50 euro. De SI checkte alles en heeft zelfs op de motor van Mirjam gezeten voor een foto! 

Nadat ik mijn motor in orde gemaakt had en zelfs gestart had, dit ging in 1x, echt wow!!!!! Ging ik naar binnen om de inklaring te doen voor de beide bikes. Ongelofelijk hoe dit in zijn werk ging, overschrijven overschrijven overschrijven van gegevens en uitleggen hoe het carnet werkt. Ook hier werd ik weer goed verzorgd, nu met koffie 2x. Bij Sonai moest ook een factuur betaald worden; omgerekend nog geen 25 euro. Dit is nog eens wat anders dan de 95.000 roepies (1400 euro) die eerst berekend werd door een agent die van toeten nog blazen wist. We hebben het dus allemaal zelf gedaan en hoe!!!! We hadden zoveel bekijks omdat het nog nooit voorgekomen was hier dat er 2 motoren binnenkwamen, dit was echt een primeur. We zijn zelfs gepost op Facebook door Rahul die bij Sonai werkt, hoe leuk is dat! Om 19.00 uur reden we weg uit de docks waar het echt letterlijk zwart stond van de mensen. Wat we niet wilden moest toch gebeuren; rijden in het donker. Vreemde stad, helemaal gaar van de hitte en emotie, naar het hotel. De motoren mochten bij de baas van het hotel op en binnenplaats staan, een heerlijk gevoel.

Nu naar het hotel, douchen en eten in de Blue Sky en naar bed want we willen zo vroeg mogelijk vertrekken.